Heb jij Doomsday gezien?? Waar?? Wanneer?? Recensie?Colonel_Kurz schreef:Na het zien van Doomsday ben ik toch wel een beetje benieuwd geworden...ash_ schreef:Mad Max
Het eerste deel van de Mad Max serie lijdt aan dat bekende probleem: het begin (een fenomenale serie auto achtervolgingen) is zo sterk dat de rest er wat bleekjes bij afsteekt. Neemt niet weg dat het cliche van de post-apocalyptische wereld door de uitgestrektheid van de Australische outback behoorlijk fris overkomt en dat de piepjonge Mel Gibson tonnen aan charisma heeft. Goed, maar niet zo goed als het tweede deel.
4/5
Wat is de laatste film die je hebt gezien?
-
WizardOfOss
- Walk of Fame
- Berichten: 15180
- Lid geworden op: 31 mar 2004 23:32
- Locatie: Hellsalem's Lot
- Contacteer:
Huo Yuan Jia a.k.a. Fearless
Beetje stuurloze film, ondanks enkele grandioze vechtscenes is het allemaal te langdradig om als echte actiefilm te overtuigen. Maar voor een goede biografie laat het acteerwerk van Jet Li behoorlijk te wensen over en wordt het levensverhaal van Huo Yuanjia te beperkt uitgewerkt, teveel fictie. Wat op zich wel goed werkte was het onverwachte uitstapje naar het platteland, daardoor wordt het contrast tussen het traditionele oude Tianjin en het latere, veel modernere beeld van die stad mooi versterkt. Desondanks blijft het een film met vele sterke momenten, die als geheel echter maar matig weet te overtuigen.
6.5/10
Beetje stuurloze film, ondanks enkele grandioze vechtscenes is het allemaal te langdradig om als echte actiefilm te overtuigen. Maar voor een goede biografie laat het acteerwerk van Jet Li behoorlijk te wensen over en wordt het levensverhaal van Huo Yuanjia te beperkt uitgewerkt, teveel fictie. Wat op zich wel goed werkte was het onverwachte uitstapje naar het platteland, daardoor wordt het contrast tussen het traditionele oude Tianjin en het latere, veel modernere beeld van die stad mooi versterkt. Desondanks blijft het een film met vele sterke momenten, die als geheel echter maar matig weet te overtuigen.
6.5/10
-
Colonel_Kurz
- Walk of Fame
- Berichten: 30491
- Lid geworden op: 29 dec 2002 11:59
- Locatie: Utrecht
- Contacteer:
Persvoorstelling, eerder deze week. Recensie komt natuurlijk nog op de voorpagina als de film uitkomt. Ik zeg wel alvast: ondanks dat de film grotendeels een complete rip-off van Escape From New York en Mad Max is, heb ik er erg van genoten. Heerlijk B-entertainment.Luce schreef:Heb jij Doomsday gezien?? Waar?? Wanneer?? Recensie?Colonel_Kurz schreef:Na het zien van Doomsday ben ik toch wel een beetje benieuwd geworden...ash_ schreef:Mad Max
Het eerste deel van de Mad Max serie lijdt aan dat bekende probleem: het begin (een fenomenale serie auto achtervolgingen) is zo sterk dat de rest er wat bleekjes bij afsteekt. Neemt niet weg dat het cliche van de post-apocalyptische wereld door de uitgestrektheid van de Australische outback behoorlijk fris overkomt en dat de piepjonge Mel Gibson tonnen aan charisma heeft. Goed, maar niet zo goed als het tweede deel.
4/5
-
Papigiulio
- Hoofdrol
- Berichten: 207
- Lid geworden op: 02 feb 2005 15:45
- Locatie: Osaka
- Contacteer:
Bee movie - Jerry Seinfeld, Chris Rock
Onverwachts toch een hele leuke film geworden. Laatste tijd is de animatie industrie wat ingezakt, maar deze film maakt het weer goed. Leuk verhaal en geweldig sfeertje. Toen ik de naam Chris Rock zag staan, schrok ik even, maar gelukkig is hij heel minimaal aanwezig.
7,5 out of 10
The Waterhorse
Leuke kinderfilm geaseerd op het mythe van Lochness. Een jongen vind een ei van het monster van Lochness, die dan uitkomt. Mooie beelden van het schitterende Schotse landschap leuk verhaal en leuke cast.
8 out of 10
Onverwachts toch een hele leuke film geworden. Laatste tijd is de animatie industrie wat ingezakt, maar deze film maakt het weer goed. Leuk verhaal en geweldig sfeertje. Toen ik de naam Chris Rock zag staan, schrok ik even, maar gelukkig is hij heel minimaal aanwezig.
7,5 out of 10
The Waterhorse
Leuke kinderfilm geaseerd op het mythe van Lochness. Een jongen vind een ei van het monster van Lochness, die dan uitkomt. Mooie beelden van het schitterende Schotse landschap leuk verhaal en leuke cast.
8 out of 10
Sweeney Todd
Ik ben geen fan van musicals maar wel van Tim Burton dus toch maar kijken. Visueel was het natuurlijk weer prachtig. De liedjes waren niet bizonder en de film was mij te zwartgallig.
Een mindere Tim Burton wat mij betreft, Charlie's Chocolate Factory vond ik veel beter. Wel grappig om Sacha Baron Cohen (Borat) eens zo te zien.
Ik ben geen fan van musicals maar wel van Tim Burton dus toch maar kijken. Visueel was het natuurlijk weer prachtig. De liedjes waren niet bizonder en de film was mij te zwartgallig.
Een mindere Tim Burton wat mij betreft, Charlie's Chocolate Factory vond ik veel beter. Wel grappig om Sacha Baron Cohen (Borat) eens zo te zien.
Dat is de film natuurlijk moeilijk aan te rekenen, aangezien het een van de eerste voorbeelden van dat subgenre was. Dat het na alle wanna-be's sindsdien nog steeds zo fris overkomt is inderdaad een compliment aan de film. Net als de 2e film is alles aan deze film gewoon CULT met welverdiende hoofdletters.ash_ schreef:Mad Max
... cliche van de post-apocalyptische wereld ...
4/5
Kan de makers deel 3 tot op de dag van vandaag niet vergeven.
-
PascalE
- Walk of Fame
- Berichten: 11799
- Lid geworden op: 24 jan 2007 17:23
- Locatie: Schijndel/Utrecht
- Contacteer:
Shadow Of A Doubt
Een erg sterke Hitchcock met een lekker compact verhaaltje en wat interessante karakter psychologie. Heel erg vermakelijk én spannend. Het enige wat mij stoorde was het einde... Ik dacht bij een van de laatste scènes "laat dit het einde zijn dan is het echt een goed einde", helaas was dit niet zo (SPOILER: Ik had graag gezien dat er wat mysterie overbleef en dat oom Charlie dus zou blijven leven... ), ik plaats daarvan gebeurde er nog snel wat op het eind om er een SPOILER: 'happy' end van te maken wat ik dus minder vond. Afgezien van dit punt blijft een ijzersterke huiselijke thriller overeind.
8/10
Een erg sterke Hitchcock met een lekker compact verhaaltje en wat interessante karakter psychologie. Heel erg vermakelijk én spannend. Het enige wat mij stoorde was het einde... Ik dacht bij een van de laatste scènes "laat dit het einde zijn dan is het echt een goed einde", helaas was dit niet zo (SPOILER: Ik had graag gezien dat er wat mysterie overbleef en dat oom Charlie dus zou blijven leven... ), ik plaats daarvan gebeurde er nog snel wat op het eind om er een SPOILER: 'happy' end van te maken wat ik dus minder vond. Afgezien van dit punt blijft een ijzersterke huiselijke thriller overeind.
8/10
High Sierra (Raoul Walsh, 1941)
Ik was eigenlijk van plan een andere Bogart film te herkijken, maar kwam erachter dat ik deze nog nooit gezien had. Het is een typische gangster film zoals er (zeker in die tijd) velen zijn gemaakt. De charismatische Bogart trekt het niveau echter ruim boven het gemiddelde uit. Bogart speelt een pas vrijgelaten crimineel die nog een laatste slag wil slaan voordat hij met boevenpensioen gaat, maar natuurlijk gaat niet alles zoals gepland.
Ik heb me tot zo'n 10 minuten voor het einde dan ook uitstekend vermaakt met deze mix van actie (goede achtervolgingsscene!), spanning en romantiek. Toen bekroop mij echter zo'n 'het zal toch niet zo eindigen he...' gevoel en ja hoor, precies waar ik al bang voor was. Ondanks dit puur persoonlijke minpuntje heb ik toch weer genoten van een Bogart-film.
Ik was eigenlijk van plan een andere Bogart film te herkijken, maar kwam erachter dat ik deze nog nooit gezien had. Het is een typische gangster film zoals er (zeker in die tijd) velen zijn gemaakt. De charismatische Bogart trekt het niveau echter ruim boven het gemiddelde uit. Bogart speelt een pas vrijgelaten crimineel die nog een laatste slag wil slaan voordat hij met boevenpensioen gaat, maar natuurlijk gaat niet alles zoals gepland.
Ik heb me tot zo'n 10 minuten voor het einde dan ook uitstekend vermaakt met deze mix van actie (goede achtervolgingsscene!), spanning en romantiek. Toen bekroop mij echter zo'n 'het zal toch niet zo eindigen he...' gevoel en ja hoor, precies waar ik al bang voor was. Ondanks dit puur persoonlijke minpuntje heb ik toch weer genoten van een Bogart-film.
Dat valt volgens mij wel mee, ik noem uit mijn hoofd Planet of the Apes, The Omega Man & The Last Man On Earth en La Jetee op. Ok, misschien is cliche een te sterk woord maar origineel was het concept allerminst. De manier waarop het wordt ingezet is, zoals ik al aangaf, dan wel weer verfrissend.VoiceOver schreef:Dat is de film natuurlijk moeilijk aan te rekenen, aangezien het een van de eerste voorbeelden van dat subgenre was.ash_ schreef:Mad Max
... cliche van de post-apocalyptische wereld ...
4/5
@Kurz: ik heb Thunderdome al heel lang niet meer gezien, ik herinner me alleen Tina Turners gekrijs en het idee dat ik het deel de minste van de trilogie vond. Maar vast dat hij nog wel vermakelijk is. Naar Doomsdag ben ik trouwens erg benieuwd.
Die Hard 4.0
Bij de herkijk blijkt toch wel heel duidelijk dat dit veruit het minste deel uit de serie is. De humor is grotendeels verdwenen, de actie is zelfs voor een Die Hard film af en toe te ver over the top en, belangrijker, weet zelden dezelfde adrenaline rush als de eerdere delen te veroorzaken. Maar het grootste minpunt is Bruce Willis, die niet meer overkomt als John McClane. Zonde.
2.5/5
Miller's Crossing (Coen, 1990) - Deze sterke misdaadfilm volgt Tom Reagan (Gabriel Byrne) die zijn loyaliteit aan bendehoofd Leo (Albert Finney) met moeite weet in stand te houden. De twee begeren namelijk dezelfde vrouw, Verna (Marcia Gay Harden), en zijn het oneens over de rol van de joodse oplichter Bernie Bernbaum (John Turturro). Reagan is het prototype asshole of zoals Verna hem terecht beschrijft: "That's you all over, Tom. All lies and no heart." Hij is echter gewiekst genoeg om zich een weg te banen doorheen het hele netwerk van liegen en bedriegen. Ook al kost dat soms de nodige offers... In hun derde film gaan de Coens weer de misdaadtoer op en dat gaat hen meer dan uitstekend af. Het verhaal zit niet alleen solide in elkaar, ook het acteerwerk is van de bovenste plank, net zoals de cinematografie van Barry Sonnenfeld. En het shot met de wegwaaiende hoed is gewoon subliem.
8,5/10
Strangers On A Train (Hitchcock, 1951) - Brave tennisspeler Guy Haines (Farley Granger) ontmoet op de trein de psychopatische Bruno Anthony (Robert Walker) die hem een waanzinnig plan tot dubbele moord voorstelt. Haines weet hem af te schudden, maar als het plan eenmaal in gang is gezet, begint een regelrechte nachtmerrie. Hitchcock weet de dreiging die van Anthony uitgaat uitstekend vast te leggen met o.a. het shot op de trappen en dat bij het tennispubliek. De finale is razend spannend en spectaculair, the master of suspense op zijn best. Kortom een klassieke thriller die dergelijke titel meer dan waard is.
8,5/10
An Unfinished Life (Hallström, 2005) - Het leven van de oude cowboy Einar (Robert Redford) wordt op zijn kop gezet wanneer zijn schoondochter Jean (Jennifer Lopez) plots om zijn hulp vraagt. Einar verwijt Jean namelijk de dood van zijn zoon Griffin. Langzamerhand weten zijn metgezel Mitch (Morgan Freeman) en kleindochter Griff (Becca Gardner) hem echter te bedaren, terwijl Jean zelf worstelt met haar gevoelens voor ex-vriend Gary (Damian Lewis) en nieuwe vlam Crane (Josh Lucas). Deze film heeft alle elementen om als typische Hallström bestempeld te worden: Sterk acteerwerk (zelfs Lopez wist te overtuigen), mooie landschappen en een serene, poëtische sfeer. In dat opzicht sluit An Unfinished Life mooi aan bij Hallströms andere pareltjes.
8/10
Cradle Will Rock (Robbins, 1999) - Tim Robbins vertelt het verhaal van de totstandkoming van het toneelstuk The Cradle Will Rock van Marc Blitzstein met daarbovenop een heleboel subplots zoals het controversiële muurschilderij van Diego Rivera in Rockefeller Center. De historische achtergrond is het Amerika van de jaren '30, een tijd van economische en politieke chaos. Robbins wist een indrukwekkende cast te verzamelen waarvan iedereen overtuigend speelt. Het enige nadeel dat ik kon zien was dat er net iets te veel subplots waren, die niet allemaal even uitgebreid werden uitgewerkt. Het stukje met Bill Murray en Joan Cusack vond ik bij vlagen compleet onbegrijpelijk. De finale maakt dan weer veel goed en vertoont een sterk staaltje regisseurskunst van Robbins kant.
8/10
8,5/10
Strangers On A Train (Hitchcock, 1951) - Brave tennisspeler Guy Haines (Farley Granger) ontmoet op de trein de psychopatische Bruno Anthony (Robert Walker) die hem een waanzinnig plan tot dubbele moord voorstelt. Haines weet hem af te schudden, maar als het plan eenmaal in gang is gezet, begint een regelrechte nachtmerrie. Hitchcock weet de dreiging die van Anthony uitgaat uitstekend vast te leggen met o.a. het shot op de trappen en dat bij het tennispubliek. De finale is razend spannend en spectaculair, the master of suspense op zijn best. Kortom een klassieke thriller die dergelijke titel meer dan waard is.
8,5/10
An Unfinished Life (Hallström, 2005) - Het leven van de oude cowboy Einar (Robert Redford) wordt op zijn kop gezet wanneer zijn schoondochter Jean (Jennifer Lopez) plots om zijn hulp vraagt. Einar verwijt Jean namelijk de dood van zijn zoon Griffin. Langzamerhand weten zijn metgezel Mitch (Morgan Freeman) en kleindochter Griff (Becca Gardner) hem echter te bedaren, terwijl Jean zelf worstelt met haar gevoelens voor ex-vriend Gary (Damian Lewis) en nieuwe vlam Crane (Josh Lucas). Deze film heeft alle elementen om als typische Hallström bestempeld te worden: Sterk acteerwerk (zelfs Lopez wist te overtuigen), mooie landschappen en een serene, poëtische sfeer. In dat opzicht sluit An Unfinished Life mooi aan bij Hallströms andere pareltjes.
8/10
Cradle Will Rock (Robbins, 1999) - Tim Robbins vertelt het verhaal van de totstandkoming van het toneelstuk The Cradle Will Rock van Marc Blitzstein met daarbovenop een heleboel subplots zoals het controversiële muurschilderij van Diego Rivera in Rockefeller Center. De historische achtergrond is het Amerika van de jaren '30, een tijd van economische en politieke chaos. Robbins wist een indrukwekkende cast te verzamelen waarvan iedereen overtuigend speelt. Het enige nadeel dat ik kon zien was dat er net iets te veel subplots waren, die niet allemaal even uitgebreid werden uitgewerkt. Het stukje met Bill Murray en Joan Cusack vond ik bij vlagen compleet onbegrijpelijk. De finale maakt dan weer veel goed en vertoont een sterk staaltje regisseurskunst van Robbins kant.
8/10
Ik vond dat plotje van de amoreuze agent ietwat overbodig. Dat was naar mijn mening een smetje op de film.PascalE schreef:Shadow Of A Doubt
Een erg sterke Hitchcock met een lekker compact verhaaltje en wat interessante karakter psychologie. Heel erg vermakelijk én spannend. Het enige wat mij stoorde was het einde... Ik dacht bij een van de laatste scènes "laat dit het einde zijn dan is het echt een goed einde", helaas was dit niet zo (SPOILER: Ik had graag gezien dat er wat mysterie overbleef en dat oom Charlie dus zou blijven leven... ), ik plaats daarvan gebeurde er nog snel wat op het eind om er een SPOILER: 'happy' end van te maken wat ik dus minder vond. Afgezien van dit punt blijft een ijzersterke huiselijke thriller overeind.
8/10
Wat ook geweldig is zijn die twee gasten die het steeds over die moordscenario's hebben
En natuurlijk is Joseph Cotton een baas.-
WizardOfOss
- Walk of Fame
- Berichten: 15180
- Lid geworden op: 31 mar 2004 23:32
- Locatie: Hellsalem's Lot
- Contacteer:
Dalkomhan Insaeng a.k.a. A Bittersweet Life (2005, Ji-Woon Kim)
Voor de tweede keer dit jaar alweer, zapte er toevallig net langs. Uitstekende gangsterfilm, die draait om Sun-Woo, de ijskoude, spijkerharde rechterhand van gangsterbaas Kang. Wanneer Kang enkele dagen naar Shanghai moet krijgt Sun-Woo een simpele opdracht: Kang's minnares een beetje rondrijden en ondertussen uitvinden of zij hem bedriegt. En als dat het geval is, Kang bellen of zelf maatregelen nemen. Door de omgang met het meisje begint Sun-Woo echter te beseffen dat er meer is in het leven, wat uiteraard gevolgen heeft voor zijn opdracht. Als Kang na terugkomst ontdekt dat Sun-Woo zijn taak niet heeft uitgevoerd eist hij excuses, als Sun-Woo weigert volgen er hardere maatregelen.
Vanaf dat moment is de film één lange rollercoaster van wraak. Na eerst levend begraven te zijn geweest volgt het absolute hoogtepunt van de film, een virtuoze knokpartij waarbij Sun-Woo korte metten maakt met een overmacht aan voormalige bendemakkers. Na op hilarische wijze een pistool bemachtigd te hebben volgt de even onvermijdelijke als fenomenale finale.
Dit alles wordt uiterst stijlvol in beeld gebracht, met veelal slechts schaars verlichte lokaties. Er wordt alle tijd genomen om scenes rustig uit te werken, maar wanneer nodig gaat de turbo erop. Een zeker voor Koreaanse begrippen ingetogen soundtrack en een verrassende slotscene maken het geheel af.
8.5/10
Ronin (1998, John Frankenheimer)
Al diverse malen eerder gezien, al is de laatste keer al zeker een jaar of 5 geleden. En waar ik het destijds nog een ijzersterke film vond heb ik nu toch wel zo m'n bedenkingen. Met het acteerwerk zit het wel goed, wat wil je ook met zo'n cast. De achtervolgingsscenes behoren tot de beste ooit gemaakt. En het verhaal vol list en bedrog is ook zo beroerd nog niet, al zitten er wel net een paar toevalligheden teveel in. Maar het duurt allemaal te lang, teveel overbodige ballast. Iets meer knippen zou de film zeker goed gedaan hebben. Wat resteert is een degelijke, maar verre van uitzonderlijke film.
7/10
Voor de tweede keer dit jaar alweer, zapte er toevallig net langs. Uitstekende gangsterfilm, die draait om Sun-Woo, de ijskoude, spijkerharde rechterhand van gangsterbaas Kang. Wanneer Kang enkele dagen naar Shanghai moet krijgt Sun-Woo een simpele opdracht: Kang's minnares een beetje rondrijden en ondertussen uitvinden of zij hem bedriegt. En als dat het geval is, Kang bellen of zelf maatregelen nemen. Door de omgang met het meisje begint Sun-Woo echter te beseffen dat er meer is in het leven, wat uiteraard gevolgen heeft voor zijn opdracht. Als Kang na terugkomst ontdekt dat Sun-Woo zijn taak niet heeft uitgevoerd eist hij excuses, als Sun-Woo weigert volgen er hardere maatregelen.
Vanaf dat moment is de film één lange rollercoaster van wraak. Na eerst levend begraven te zijn geweest volgt het absolute hoogtepunt van de film, een virtuoze knokpartij waarbij Sun-Woo korte metten maakt met een overmacht aan voormalige bendemakkers. Na op hilarische wijze een pistool bemachtigd te hebben volgt de even onvermijdelijke als fenomenale finale.
Dit alles wordt uiterst stijlvol in beeld gebracht, met veelal slechts schaars verlichte lokaties. Er wordt alle tijd genomen om scenes rustig uit te werken, maar wanneer nodig gaat de turbo erop. Een zeker voor Koreaanse begrippen ingetogen soundtrack en een verrassende slotscene maken het geheel af.
8.5/10
Ronin (1998, John Frankenheimer)
Al diverse malen eerder gezien, al is de laatste keer al zeker een jaar of 5 geleden. En waar ik het destijds nog een ijzersterke film vond heb ik nu toch wel zo m'n bedenkingen. Met het acteerwerk zit het wel goed, wat wil je ook met zo'n cast. De achtervolgingsscenes behoren tot de beste ooit gemaakt. En het verhaal vol list en bedrog is ook zo beroerd nog niet, al zitten er wel net een paar toevalligheden teveel in. Maar het duurt allemaal te lang, teveel overbodige ballast. Iets meer knippen zou de film zeker goed gedaan hebben. Wat resteert is een degelijke, maar verre van uitzonderlijke film.
7/10
Ten Fingers of Death (1971?)
Jackie Chans eerste hoofdrol: hij doet geen gevaarlijke stunts, maar hij vecht al wel met een dienblad als wapen en hij doet een aantal salto's. Er zitten een aantal kunstzinnige scène-overgangen in, maar daardoor is het verhaal soms moeilijk te volgen en in het eindgevecht doet in plaats van Jackie zijn stand-in geblinddoekt mee. 5/10
Jackie Chans eerste hoofdrol: hij doet geen gevaarlijke stunts, maar hij vecht al wel met een dienblad als wapen en hij doet een aantal salto's. Er zitten een aantal kunstzinnige scène-overgangen in, maar daardoor is het verhaal soms moeilijk te volgen en in het eindgevecht doet in plaats van Jackie zijn stand-in geblinddoekt mee. 5/10