Was het ook de eerste keer, of heb je hem al eerder gezien?remCOLLATERAL schreef:Ik heb deze film ook net gezien en vond het zelf een 8,0. Het is een film die me zeker beet pakte en waar je nog lang over kan discussiëren.
Wat is de laatste film die je hebt gezien?
vorige post er bijgehaaldShine schreef:Was het ook de eerste keer, of heb je hem al eerder gezien?remCOLLATERAL schreef:Ik heb deze film ook net gezien en vond het zelf een 8,0. Het is een film die me zeker beet pakte en waar je nog lang over kan discussiëren.

pascal: ik vond Joe pantoliano ook erg sterk.remCOLLATERAL schreef:Memento
De eerste keer dat ik deze film heb gezien en ik vond het telkens weer verrassend en sterk. Lang niet altijd bij te houden en telkens raadselachtig. Een bizarre film, die helaas niet altijd de aandacht er bij weet te houden en na het eind loop je nog steeds te denken hoe het nou allemaal verliep. Erg verrassend ook dat het verhaal achterstevoren afspeelt.
8,0/10
Ik was bij de eerste kijkbeurt ook behoorlijk ondersteboven, maar het ultieme bewijs dat het eigenlijk maar een mager filmpje is dat heel zwaar leunt op de stijl werd voor mij geleverd toen ik 'm een keer met wat zapwerk door de scene-selectie in chronologische volgorde heb gekeken.
Dan is 'ie nog steeds leuk hoor, maar ook niet meer dan dat...
Dan is 'ie nog steeds leuk hoor, maar ook niet meer dan dat...
No Country For Old Men
Ik was benieuwd of deze écht beter zou zijn als bijv. There Will Be Blood, maar ik weet het zeker: No Country ForOld Men is de terechte Oscar-winnaar. Wat is dit een geweldige film. Javier Bardem speelt een badguy die niet onderdoet voor The Joker! De regisseurs maken verder enkele aparte keuzes: zo wordt een van e hoofdrolspelers buiten beeld vermoordt! en is er geen soundtrack te ontdekken.
9.2
Ik was benieuwd of deze écht beter zou zijn als bijv. There Will Be Blood, maar ik weet het zeker: No Country ForOld Men is de terechte Oscar-winnaar. Wat is dit een geweldige film. Javier Bardem speelt een badguy die niet onderdoet voor The Joker! De regisseurs maken verder enkele aparte keuzes: zo wordt een van e hoofdrolspelers buiten beeld vermoordt! en is er geen soundtrack te ontdekken.
9.2
Het probleem met Memento is natuurlijk dat de vorm de diepgang in het karakter van Leonard in de weg zit. Hij weet immers niets meer en de kijker weet ook niet wat er (chronologisch) vooraf is gegaan, dus hebben zijn ontdekkingen ook nauwelijks dramatische impact. Behalve aan het eind dan, wanneer het hele plaatje zichtbaar wordt. Daardoor had ik ook dezelfde reactie als velen hier: de eerste keer vind je het geweldig, de tweede keer weet je ongeveer hoe het in elkaar zit en blijft het niet meer dan een knap uitgewerkte gimmick.
Precies! Meer zeg ik ook niet. De kracht van 'de film' Memento leunt heel zwaar op het chronologie-gefuck. Knap gedaan, het heeft z'n impact, maar het kunstje wordt snel oud, en dan blijft er voor de rest niet veel bijzonders over.Kyrill schreef:Zo kan je wel bij meerdere films hem chronologisch gaan kijken en zeggen dat ze dan minder zijn.
Over Memento:
Ik had er eigenlijk geen last van dat ik de tweede keer al wist wat er ging gebeuren. Nu, ik heb ook bewust lang genoeg gewacht om hem te opnieuw te kijken, zodat ik het verhaal nog maar half wist en dus opnieuw kon verrast worden. Voor mij is die film dus meer dan "gewoon een leuk kunstje" omdat de uitvoering mij telkens wel wist te overdonderen. Dit in tegenstelling tot pakweg The Sixth Sense, waarvan de twist pas echt een herkijk veel minder interessant maakt.
Het gebrek aan dramatische impact waar jij het over hebt, ash, kun je toch ook anders zien? Je leeft als kijker mee met Leonard en ondergaat hetzelfde bewustwordingsproces als hem, dus nog meer betrokkenheid met het personage lijkt mij niet echt mogelijk. Als ze het hele verhaal hadden losgekoppeld van Leonard en het bijvoorbeeld chronologisch hadden getoond, dan pas zou er niks meer overblijven. De vorm heft hier de inhoud naar een veel hoger niveau dan enige andere vorm zou kunnen gedaan hebben.
Ik had er eigenlijk geen last van dat ik de tweede keer al wist wat er ging gebeuren. Nu, ik heb ook bewust lang genoeg gewacht om hem te opnieuw te kijken, zodat ik het verhaal nog maar half wist en dus opnieuw kon verrast worden. Voor mij is die film dus meer dan "gewoon een leuk kunstje" omdat de uitvoering mij telkens wel wist te overdonderen. Dit in tegenstelling tot pakweg The Sixth Sense, waarvan de twist pas echt een herkijk veel minder interessant maakt.
Het gebrek aan dramatische impact waar jij het over hebt, ash, kun je toch ook anders zien? Je leeft als kijker mee met Leonard en ondergaat hetzelfde bewustwordingsproces als hem, dus nog meer betrokkenheid met het personage lijkt mij niet echt mogelijk. Als ze het hele verhaal hadden losgekoppeld van Leonard en het bijvoorbeeld chronologisch hadden getoond, dan pas zou er niks meer overblijven. De vorm heft hier de inhoud naar een veel hoger niveau dan enige andere vorm zou kunnen gedaan hebben.
Ha! Ik wilde The Sixth Sense ook noemen maar dan als een film die ook interessant blijft als je de twist al weet, net omdat het drama interessant blijft. Ik heb dat niet gedaan omdat ik weet dat velen dat niet met mij eens zijn (volkomen onterecht natuurlijk) en ik geen zin had in die discussie. Memento is wat dat betreft veel meer een speurtocht dan een drama, alleen aan het prima einde komt drama nog een keer om de hoek kijken.Feoreunn schreef:Dit in tegenstelling tot pakweg The Sixth Sense, waarvan de twist pas echt een herkijk veel minder interessant maakt.
Ik vraag me af of je wel echt betrokken bent bij het karakter, ik denk dat die betrokkenheid meer op de speurtocht slaat, je wilt als kijker weten hoe de vork in de steel zit. Dat is precies waarom het de eerste keer prima werkt en daarna niet meer. Bij herkijk (toen ik dus al wist hoe alles zat) leefde ik dan ook niet zo erg meer mee met Leonards karakter (behalve aan het einde dan), waardoor de film stukken minder werd.Feoreunn schreef:Het gebrek aan dramatische impact waar jij het over hebt, ash, kun je toch ook anders zien? Je leeft als kijker mee met Leonard en ondergaat hetzelfde bewustwordingsproces als hem, dus nog meer betrokkenheid met het personage lijkt mij niet echt mogelijk.
Dat laatste ben ik zeker met je eens maar het zorgt er dus naar mijn mening ook voor dat de film alleen de eerste keer echt overtuigend is.Feoreunn schreef:Als ze het hele verhaal hadden losgekoppeld van Leonard en het bijvoorbeeld chronologisch hadden getoond, dan pas zou er niks meer overblijven. De vorm heft hier de inhoud naar een veel hoger niveau dan enige andere vorm zou kunnen gedaan hebben.
- PascalE
- Walk of Fame
- Berichten: 11799
- Lid geworden op: 24 jan 2007 17:23
- Locatie: Schijndel/Utrecht
- Contacteer:
Ik ben het ook met je eens ash_ wat betreft The Sixth Sense.ash_ schreef:Ha! Ik wilde The Sixth Sense ook noemen maar dan als een film die ook interessant blijft als je de twist al weet, net omdat het drama interessant blijft. Ik heb dat niet gedaan omdat ik weet dat velen dat niet met mij eens zijn (volkomen onterecht natuurlijk) en ik geen zin had in die discussie. Memento is wat dat betreft veel meer een speurtocht dan een drama, alleen aan het prima einde komt drama nog een keer om de hoek kijken.Feoreunn schreef:Dit in tegenstelling tot pakweg The Sixth Sense, waarvan de twist pas echt een herkijk veel minder interessant maakt.
En @remCOLLATERAL: volgens mij ís Leonard toch Sammy Jenkins? Of heb ik hem nu te lang geleden gezien

- patrob
- Walk of Fame
- Berichten: 12596
- Lid geworden op: 11 jul 2007 12:04
- Locatie: Hengelo
- Contacteer:
Ik ben geneigd het met je oneens te zijn omdat ik gisteren toevallig het interview met de regisseur heb gezien, waarin Nolan zegt dat het Sammy gedeelte zich daadwerkelijk voor het hoofdgedeelte afspeelt, waaruit ik concludeer dat het toch echt gebeurt is. Hij geeft aan de andere kant ook aan dat ze bewust ruimte voor speculatie hebben gelaten omdat de Leonard zelf, door zijn conditie niet kan weten wat er nou precies gebeurt is.
- Axeqlusive
- Regisseur
- Berichten: 8585
- Lid geworden op: 17 jul 2006 08:12
- Contacteer:
- TheGodfather
- Regisseur
- Berichten: 3476
- Lid geworden op: 05 mar 2006 22:38
L`Enfance-Nue
Prachtig debuut van Maurice Pialat waarbij zich onmiskenbaar de vergelijking opdringt met Truffaut`s Les Quatre cents coups: het verhaal, het uiterlijk van het hoofdpersonage , de manier van filmen.In ontzettend veel opzichten lijkt deze film op Truffaut`s meesterwerk. het hoofdpersonage heet zelfs Francois. Het is dan ook niet zo gek dat Truffaut zich aangetrokken voelde tot dit project en optreedt als co-producer.
De manier van filmen doet bijna documentaire-achtig aan, iets dat versterkt wordt door het feit dat er compleet geen muziek in voorkomt. Alle shots zijn zorgvuldig geframed. In bijna de hele film zit er een soort afstand tussen de kijker en het hoofdpersonage, dezelfde afstand die onze "held" Francois voelt tot z`n adoptie ouders en -familie. De enige shots in de film wanneer deze afstand er niet is, is wanneer Francois samen met z`n adopti-oma in beeld is. Hier komt dan ook op een prachtige manier een andere kant van het personage naar boven, namelijk eentje die wel lief kan hebben. Iets waar we in de rest van de film maar bar weinig van zien.
Pialat maakt met z`n rustig voortkabbelende debuut een zeer sterke indruk. Een pracht van een film, die door Masters Of Cinema in een geweldige dubbel dvd is uitgegeven. Een absoluut aan te raden film en dvd.
8,5/10
Prachtig debuut van Maurice Pialat waarbij zich onmiskenbaar de vergelijking opdringt met Truffaut`s Les Quatre cents coups: het verhaal, het uiterlijk van het hoofdpersonage , de manier van filmen.In ontzettend veel opzichten lijkt deze film op Truffaut`s meesterwerk. het hoofdpersonage heet zelfs Francois. Het is dan ook niet zo gek dat Truffaut zich aangetrokken voelde tot dit project en optreedt als co-producer.
De manier van filmen doet bijna documentaire-achtig aan, iets dat versterkt wordt door het feit dat er compleet geen muziek in voorkomt. Alle shots zijn zorgvuldig geframed. In bijna de hele film zit er een soort afstand tussen de kijker en het hoofdpersonage, dezelfde afstand die onze "held" Francois voelt tot z`n adoptie ouders en -familie. De enige shots in de film wanneer deze afstand er niet is, is wanneer Francois samen met z`n adopti-oma in beeld is. Hier komt dan ook op een prachtige manier een andere kant van het personage naar boven, namelijk eentje die wel lief kan hebben. Iets waar we in de rest van de film maar bar weinig van zien.
Pialat maakt met z`n rustig voortkabbelende debuut een zeer sterke indruk. Een pracht van een film, die door Masters Of Cinema in een geweldige dubbel dvd is uitgegeven. Een absoluut aan te raden film en dvd.
8,5/10
- Colonel_Kurz
- Walk of Fame
- Berichten: 30491
- Lid geworden op: 29 dec 2002 11:59
- Locatie: Utrecht
- Contacteer:
@ Ash over Memento: Ik snap niet helemaal dat je telkens zegt dat het pas dramatisch sterk werd op het moment dat alles op zijn plaats valt aan het eind (waarmee ik aanneem dat je bedoelt dat duidelijk wordt dat hij telkens opnieuw mensen vermoordt op basis van vage clues en doordat hij daarna vergeet dat hij zijn wraak genomen heeft gedoemd is eeuwig onschuldige mensen te vermoorden op zoek naar een genoegdoening die hij nooit zal onthouden, nog extra tragisch door de suggestie dat hij zelf onbewust verantwoordelijk is voor de dood van zijn vrouw), maar dat die wetenschap op herhaling niets oplevert tijdens het kijken. Juist door het einde wordt de rest van de film toch veel dramatischer?