Lumière's Filmrecensies

[Mister Pink]

Ja, er zijn wel overeenkomsten, zeker in het narratief, maar ik blijf bij mijn twee standpunten: het hoofdthema van Brazil verschilt beduidend van dat van 1984, en een recensie van Brazil is zeker niet incompleet zonder verwijzingen naar Orwell's boek. Overigens gaat 1984 niet (alleen maar) over communisme, maar over alle vormen van totalitarisme, volgens mij.

1984 is inderdaad een protest tegen alle vormen van totalitarisme, hoewel Big Brother natuurlijk nog het meeste weg heeft van Stalin. "Let's agree to disagree" wat betreft je twee standpunten.

Ja, is goed, als ik maar niet hoef toe te geven dat ik ergens ongelijk in had, okee?

Het gaat hier om een discussie tussen twee koppige mensen die beide hun mening goed weten te onderbouwen, dus "nee", je hoeft niet toe te geven dat je ongelijk had.

[scher]

Ja, is goed, als ik maar niet hoef toe te geven dat ik ergens ongelijk in had, okee?

Zoiets hoeft alleen in een "dappere nieuwe wereld"

[Kenji]

Ja, is goed, als ik maar niet hoef toe te geven dat ik ergens ongelijk in had, okee?

Zoiets hoeft alleen in een "dappere nieuwe wereld"

Gelukkig lijkt die wereld nog ver weg op "deze perfecte dag".

[Lumière]

....!

Weer geen beginpost met een overzichtje!!!

Bedankt, voor jullie kritieken, FT-maatjes!

[Lumière]

Rain Man (1988)
Regie: Barry Levinson
Cast: o.a. Dustin Hoffman; Tom Cruise
Genre: Drama
Speelduur: 133 minuten
Land: VS
Taal: Engels
Kleur: Kleur
IMDb: 7.9/10 (37,713 votes)



Rain Man is een film, die drama combineert met humor. Autisme is niet bedoeld om te lachen, maar toch is dat het meeste waar je om lacht in deze film. De autist wordt geweldig neergezet door Hoffman, je krijgt een band met het personage. Ik kreeg hetzelfde gevoel, dat ik maar een keer eerder had, bij de film My Left Foot. Daar speelde Daniel Day-Lewis geweldig als een zwaar gehandicapte man.

De vader van Charlie overlijdt. De relatie tussen die twee was altijd al slecht geweest, en Charlie is dan ook alleen geïnteresseerd in de erfenis. Wanneer blijkt dat het grootste gedeelte van de erfenis naar een onbekend iemand gaat, is Charlie door het dolle heen. De onbekende blijkt Charlies oudere broer te zijn, en ook nog eens autistisch. Raymond, de autist, erft drie miljoen, zonder enig benut van de waarde. Charlie ontvoert Raymond uit de kliniek, en wil geld zien.
Op de reis die Charlie en Ray maken, leren we Ray langzaam kennen. Ray is verslaafd aan de televisie, en hij eet alleen volgens het schema, wat er in de kliniek gebruikt werd. Maar het bijzonderste van alles is dat Ray erg goed is met cijfers. Charlie neemt zijn broer dan ook mee naar het casino, omdat hij nodig zijn schulden moet afbetalen.

Het geweldige van de film vooral het uitzonderlijke acteerwerk. De prachtig acterende Hoffman, die op een geweldige manier een autist neerzet; maar ook Tom Cruise, als een ietwat egoïstische jongeman, is een lust om naar te kijken.

In Rain Man wordt drama perfect gecombineerd met de humor. De autist Raymond laat je vaak lachen, met zijn vreemde opmerkingen, volledige dialogen die hij uit zijn hoofd weet, en zijn uitzonderlijke talent met cijfers.

Jammer genoeg vond ik dat de film halverwege daalde van niveau. Op een één of andere manier boeide de film mij daarna minder. Ik denk dat de film verzwakte, doordat het tempo wat verlangzaamde. In het begin volgen de scènes elkaar vlotter op, en ik raakte in een bepaald ritme. Wanneer er dan na een tijdje ook nog wat romantiek in de film wordt gestopt, had ik niet veel lol meer in het kijken. Af en toe volgden er weer leuke scènes, maar ze waren niet vernieuwend meer.

Toch is het al met al een hele goede film, die het kijken zeker waard is.

****

[Dirkov]

Mooie recensie hoor
Kan ik me helemaal in vinden.

[Lumière]

Fahrenheit 9/11 (2004)
Regie: Michael Moore
Genre: Docu
Speelduur: 122 minuten
Land: VS
Taal: Engels
Kleur: Kleur
IMDb: 7.9/10 (26,569 votes)



Ik heb laatst deze film gekeken, zonder er zelf zin in te hebben. Toch keek ik naar deze veel besproken documentaire, en ik was blij verrast. Moore’s documentaire is door velen de hemel in geprezen, maar anderen hadden ook minder plezier met deze film. Ik hoor dan toch bij de groep, die de film geweldig vond. Fahrenheit is vooral een grappige film, maar hij maakt je ook woedend.
De film laat niks meer van George W. Bush over. Door een grappige aaneenschakeling van scènes, komen alle fouten van George W. Bush aan het licht.

Ik kan me goed voorstellen, dat deze film mensen laat koken van woede. Het uitsluiten van de zwarte bevolking; de contacten tussen de familie Bush en die van Bin Laden; de vele vakanties van George W. Bush; de reactie van George W. Bush op de aanslagen van 11 september… alles wordt in Fahrenheit 9/11 achter elkaar geplakt.
De film is zo anti- Bush, dat ik me niet kan voorstellen, dat iemand nu nog op de heer Bush stemt. Ik ben absoluut geen Bush- liefhebber, maar ik denk wel, dat er ook een soortgelijke film gevormd kan worden, met een andere president in de hoofdrol.
De documentaire opende werkelijk erg goed. We luisteren naar de aanslagen van 11 september, terwijl we kijken naar een zwart beeld. Het begin van het einde, zo wordt het gebracht.
Vervolgens zijn wij, hoe de zwarte bevolking van Amerika totaal genegeerd wordt. Daarna volgen nog vele vreselijke dingen, die vooral naar de president zelf gericht zijn. Dus onder andere zijn vele vakanties en domme opmerkingen. Maar het interessantst zijn de contacten tussen de families Bush en Bin Laden. Wij zien in de ene scène Bush de Bin Laden- familie haten, maar in de volgende scène schudden zij elkaars handen weer.
Zo zit de gehele film in elkaar, een grote aaneenschakeling van scènes, waardoor we een slecht (wellicht “nog slechter”) beeld krijgen van de president.

Uiteindelijk krijgen we een heel redelijke docu te zien, waarin Bush helemaal zwart gemaakt wordt. Fahrenheit 9/11 is erg grappig, maar hij maakt je ook kwaad. Hij doet wellicht iedereen rood aanlopen, door de domme handelingen van de heer Bush.

****

[scher]

Ik vond Fahrenheit 9/11 toch wel het minste in het rijtje:

Bowling for Columbine (2002)
The Big One (1997)
Roger & Me (1989)

[Lumière]

Fabuleux destin d'Amélie Poulain, Le (2001)
Regie: Jean-Pierre Jeunet
Cast: o.a. Audrey Tautou; Mathieu Kassovitz
Genre: Romantiek
Speelduur: 122 minuten
Land: Frankrijk
Taal: Frans
Kleur: Kleur
IMDb: 8.7/10 (50,491 votes)



Le Fabuleux destin d’Amélie Poulain, ook wel simpelweg Amélie genoemd, is een van de beste films allertijden. Na het zien van deze film, was ik ontroerd. Jeunet’s meesterwerkje is romantisch, lief, mooi, maar gelukkig niet klef. Na het zien van de film was ik gelijk verliefd. Amélie is een van de geweldigste personages ooit, al dan niet het geweldigste.

Amélie leefde als kind afgezonderd van de buitenwereld. Ze is nu op zoek naar de liefde en de zin van het leven. Amélie werkt in café Les 2 Moulins. We maken daar kennis met verschillende, vreemde, personages. Ook leren we haar buren kennen, stuk voor stuk erg grappig. Iedereen heeft zijn eigen kwaaltjes.
Tussen al die vreemde figuren bevindt zich ook een vreemde vogel, die rondhangt bij een pasfotohokje. Hij verzamelt daar alle verscheurde foto’s, en plakt ze in een boek. Amélie wordt verliefd op deze geheimzinnige man, en verzint een soort grote speurtocht, om haar liefde langzamerhand te bekennen.

Le Fabuleux destin d’Amélie Poulain is in een woord geweldig. De film wordt door velen de hemel in geprezen, ik ben een van hen. Het is een van de beste films, die ik ooit gezien heb. Wanneer de aftiteling op het scherm verschijnt, krijg ik een warm gevoel van binnen, en een traan loopt over mijn wangen.
Audrey Tautou maakt van Amélie, zoals ik al eerder vermeldde, een van de beste personages ooit. Amélie is een personage, waar iedereen verliefd op wordt. Ook zijn de andere personages in de film geweldig. Een man, wiens botten breken als glas en een vrouw, die doet alsof ze aan allerlei kwalen leidt. De hele film zit vol met dat soort vreemde vogels.
De film bevat tevens talloze scènes, die me altijd zullen bijblijven. Scènes waarvan je denkt: hoe kunnen ze het verzinnen?
De film voelt vreemd aan, maar is tegelijkertijd vertrouwd. Met zijn vreemde gebeurtenissen, maar toch romantische verhaal, wist de film mij diep te raken.

Een ander pluspunt is de muziek. De muziek in Amélie valt op, maar is niet teveel aanwezig. Yann Tiersen schreef voor deze film een aantal prachtige nummers. De O.S.T. kan ik dan ook iedereen aanraden. Tijdens de film luisteren we naar de prachtige muziek van deze topcomponist.

Le Fabuleux destin d’Amélie Poulain is een van mijn favoriete films, en kan ik dan ook aan iedereen aanraden. Verwacht niks; geen komedie én geen romantiek of drama. Bekijk de film, ga er lekker voor zitten, en geniet.

******

[Ann McDunn]

Prima recensie, waar ik het helemaal mee eens ben. Wat mij ook heeft getroffen waren toch wel de wijsheden die de glasman ten berde bracht, en voor sommige dialogen zal ik zeker eerdaags de film nog eens zien, er zit zoveel in, dat één keer kijken niet genoeg is. En Amélie, die heeft ook mijn hart gestolen!

[gollum36]

Prima recensie, waar ik het helemaal mee eens ben. Wat mij ook heeft getroffen waren toch wel de wijsheden die de glasman ten berde bracht, en voor sommige dialogen zal ik zeker eerdaags de film nog eens zien, er zit zoveel in, dat één keer kijken niet genoeg is. En Amélie, die heeft ook mijn hart gestolen!

Amelie deed mij zelfs twijfelen aan mijn seksuele geaardheid .... nee, zo ver gaat het bij mij nog niet. Het is wel een geweldige film. Lumiere, je zegt het precies zoals het is!

[Lumière]

Donnie Darko (2001)
Regie: Richard Kelly
Cast: o.a. Jake Gyllenhaal; Holmes Osborne
Genre: Thriller
Speelduur: 113 minuten
Land: VS
Taal: Engels
Kleur: Kleur
IMDb: 8.3/10 (39,972 votes)



Na een tweede keer kijken naar Donnie Darko, wordt de film duidelijker. Puzzelstukjes vallen op hun plaats, maar er komen ook nieuwe vragen bij. Donnie Darko is een mysterieus meesterwerk, een film die je kijkt op het puntje van je stoel. Donnie Darko is een film die ik zeer waardeer. Met zijn heerlijke dialogen, spanning, romantiek en drama, is Donnie Darko een film, die wellicht iedereen kan waarderen.

Donnie lijdt aan psychische problemen. Hij wordt geteisterd door visioenen van een groot, angstaanjagend konijn, genaamd Frank. Frank zegt Donnie in een van zijn dromen, dat de wereld vergaat over precies 28 dagen, 6 uur,42 minuten and 12 seconden. Donie blijkt geslaapwandeld te hebben, en wordt wakker op een golfbaan.
Wanner Donnie weer thuis komt, blijkt er een heuse straalmotor op zijn huis te zijn gevallen, precies in zijn kamer. Frank redde zijn leven.
Frank verschijnt steeds meer in zijn visioenen, en hij geeft Donnie opdrachten. De waterleiding op school wordt doorgehakt en er wordt een huis in de brand gestoken. Donnie volgt Frank’s bevelen braaf op.
Donnie Darko speelt met de tijd; er is geen duidelijke toekomst of verleden meer. Liefdes bloeien op, ongelukken gebeuren, mensen sterven… hoe te voorkomen dat de wereld aan zijn einde komt?
Donnie Darko is niet in een hokje te plaatsen. De film heeft geen duidelijk genre, en ook geen duidelijk plot. Na het zien van de film, zijn er vele losse eindjes. Aan het einde valt er niks op zijn plaats, de film laat veel over aan je eigen interpretatie. Het verhaal van Donnie Darko, is mysterieus, vaag, onduidelijk, en dat is de kracht van de film. De film is vaag, maar we menen er wel een verhaal in te zien.

Donnie Darko komt door de acteerprestaties erg goed over. Geloofwaardig. Jake Gyllenhaal is geweldig als Donnie. Maar ook de andere acteurs en actrices mogen er zijn. Gelukkig wordt geen enkele rol slecht neergezet, en kunnen we ons daar niet aan storen.
Een ander goed punt is de muziek. Naast alle bekende liedjes, is de soundtrack van de film erg goed. Veel mooie, rustige, pianonummers, en als geweldige afsluiter Mad World door Gary Jules. Kippenvel.

Al met al staat Donnie Darko hoog in mijn lijstje favoriete films. Spannend, romantisch, dramatisch. Donnie Darko ontroert je, en laat je nadenken. De combinatie van de film met de muziek, is geweldig. Het past allemaal precies in elkaar. Het verhaal, is denk ik een van de mysterieuste ooit, en er kan veel over gediscussieerd worden.

******

[Lumière]

Amantes del Círculo Polar, Los (1998)
Regie: Julio Medem
Cast: o.a. Najwa Nimri; Fele Martínez
Genre: Romantiek
Speelduur: 112 minuten
Land: Spanje
Taal: Spaans
Kleur: Kleur
IMDb: 7.6/10 (2,229 votes)



De tweede keer dat ik Los Amantes del Círculo Polar zag, was hij nog mooier dan de eerste keer. Hoewel de film niet perfect is, is hij zeer zeker het kijken waard. Bij deze film is het vrij normaal dat je een traantje weg moet pinken. De film is dramatisch, maar ook erg mooi.

Al bij de eerste ontmoeting tussen Otto en Ana, acht jaar oud, ontstaat er een bijzondere band. In de autoritjes van school naar huis communiceren ze, zonder te praten. Otto’s vader en Ana’s moeder krijgen een relatie. Otto en Ana zien elkaar echter niet als broer en zus, maar als minnaars.
Otto en Ana groeien op, en komen steeds dichter bij elkaar. Maar door verschillende gebeurtenissen worden ze langzaam weer uit elkaar gedreven. Otto verdwijnt uit de levens van degenen die hem liefhebben en gaat ervandoor met wat geld van zijn vader.
Maar ondanks alles blijft de band tussen Otto en Ana bestaan, ze zijn onlosmakelijk verbonden en proberen elkaar dan ook weer te vinden.

Wat bij deze film opvalt is de vertelwijze van het verhaal. We zien dezelfde gebeurtenissen door de ogen van Otto en ook door de ogen van Ana. Zo krijg je een goed beeld van wat beide personen voelden tijdens de gebeurtenis.
Wat ook goed is, is het acteerwerk. Ana en Otto worden goed neergezet als kleine kinderen, maar ook als volwassenen. Ook de rest van de personen wordt goed neergezet. Dit alles werkt natuurlijk erg mee om alles goed over te laten komen.

Al met al is het een zeer goede film. Een ontroerende film en een grappige film. Hij hoort zeker weten tussen mijn favorieten, en is het kijken dus erg waard. Wanneer je deze film gemist hebt, raad ik je zeker aan om hem te huren. Geniet van deze prachtige film, dat heb ik in ieder geval wel gedaan!

*****

[Lumière]

Untergang, Der (2004)
Regie: Oliver Hirschbiegel
Cast: o.a. Bruno Ganz; Alexandra Maria Lara
Genre: Oorlogsdrama
Speelduur: 150 minuten
Land: Duitsland
Taal: Duits
Kleur: Kleur
IMDb: 8.3/10 (1,264 votes)



Ik had toch wel hoge verwachtingen bij Der Untergang, aangezien verschillende recensies die ik erover heb gelezen zeer positief waren. De film had tevens kritiek gehad; Hitler zou te menselijk lijken. Onzin. Hitler wordt in Der Untergang zeer realistisch neergezet door Bruno Ganz, doordat we hier zien dat Hitler ook zijn menselijke kanten had. We zien hoe vriendelijk Hitler is tegen zijn hond, maar tegelijkertijd zien we de monsterlijke kant van deze man. We zien en horen hem tekeergaan in de bunker, we zien hoe belangrijk hij zichzelf vond. De menselijke kant van het kwaad.

Der Untergang verhaalt de laatste dagen van de dictator. De film speelt zich voor het overgrote deel af in de enorme bunker, waar Adolf Hitler, samen met de belangrijkste personen om hem heen, zich schuilhoudt, terwijl buiten Berlijn in rep en roer is. Het maakt Hitler niet uit dat het volk lijdt, hij vindt dat als hij sterft, de rest geen recht van leven heeft. Hitler vindt het vooral erg dat zijn droom niet wordt waargemaakt, het Derde Rijk wordt totaal weggevaagd.
Adolf Hitler trouwt vlak voor zijn dood met Eva Braun . Wanneer er geen andere mogelijkheid meer is dan te capituleren, plegen ze zelfmoord. Na zijn dood, volgen velen zijn voorbeeld in de bunker. Een voor een plegen ze zelfmoord.
Tijdens de gebeurtenissen in de bunker, zien wij de taferelen die zich afspelen in de stad. De Russen naderen snel, en de stad wordt totaal vernietigd. Veel burgers verliezen het leven, de Hitlerjugend, veel jonge kinderen, moeten helpen. De besten van de Hitlerjugend worden geprezen door Hitler zelf, en daardoor wordt de drang om mee te vechten groter. Maar wanneer de Russische tanks eenmaal de stad inrijden, blijkt dat oorlog helemaal geen pretje is. Alleen dood en verderf.

Der Untergang liet toch wel een bepaald gevoel bij me achter. Niet zozeer de beelden van de oorlog zelf, dus al het lijden van de burgers, maar vooral de vreselijke gebeurtenissen in de bunker. Hoe Hitler simpelweg de zwager van zijn vrouw liquideert; hoe Magda Goebbels haar kinderen vermoord; de golf van zelfmoorden in de bunker. Vreselijk.
Doordat alle acteurs zo fantastisch acteren, met name Bruno Ganz als Hitler, is de film erg realistisch. Je hebt echt het gevoel, dat je naar Hitler kijkt.

Wat me vooral verraste, waren de prachtige sets. De beelden van een Berlijn dat gebombardeerd wordt, waarin het lijdden van het volk zeer goed zichtbaar is, had ik niet verwacht. Ik wist weinig over de inhoud van de film, en verwachtte een hoop gepraat, en weinig beelden van buiten de bunker.

Niets dan lof voor Der Untergang. De film heeft veel indruk op me gemaakt met al zijn vreselijke gebeurtenissen. Ook al wordt het wel gezegd, vind ik niet dat Adolf Hitler menselijk wordt neergezet. Het is een monster, maar ieder mens heeft emoties, ieder mens heeft zijn goede kanten. Ik denk dat sommige mensen gewoon niet geconfronteerd willen worden met de waarheid.

******

[Lobotomykid]

Lijkt mij een goede recensie. Nu ben ik nog meer benieuwd naar die film.