PapiGiulio's Asian Cinema recensies

[Papigiulio]

Na toestemming gevraagd te hebben aan Kurz, leek het mij wel een leuk idee een Asian Cinema recensie thread te openen. Zelf ben ik een echte Asian Cinema Addict, vandaar dat ik die titel ook voor mijn film blog gebruikt heb. Alleen die blog is Engels-talig, hier zal ik gewoon in het NL posten.

Even een aantal dingen voordat ik ga beginnen:
- comments, vragen & kritiek is welkom (lijkt me leuk als de kritiek mij iets oplevert en dat ik er ook van leer, dus aub niet zomaar bashen )

- Sorry voor de oude garde, ik ben absoluut niet bekend met Akira Kurosawa films, of anything voor 1980 uit Japan en omstreken, staan wel op mn te kijken lijstje maar zonder prioriteit.

- Meeste films zullen of Koreaans of Japans zijn met uitzondering van Chinese, Thaise, Vietnamese en/of anders talige productie (speelt in een oosters land af, of met een Aziatische cast)

- Ben geen professioneel schrijver, dus verwacht niet tekst op hoogwaardig nivo. Doe dit puur voor de lol, maar uiteraard zoals ik al boven vermeldde...als jullie tips hebben, ze zijn altijd welkom

De eerste post zal de complete lijst met gelinkte recensies bevatten.

- Taiyô no uta a.k.a. Midnight Sun
- Whasango a.k.a. Volcano High
- Flash Point
- Byousoku 5 centimeters
- Like a Dragon a.k.a. Ryû ga gotoku: gekijô-ban
- M
- Breath

- Virgin Snow

[PascalE]

Ik ben benieuwd .

[Kyrill]

Ben reuze benieuwd. En dat je niks van Kurosawa gezien hebt maakt niks uit. Dat hebben zoveel mensen hier niet. Voordat ik hier lid was zelf ook niet. Inmiddels wel paar films, met wisselend succes.

Heb je enig idee welke films je wil gaan bespreken? Zit je te denken aan iets als House of Flying Daggers, een Kung Fu Hustle, een The Ring of The Grudge of iets als Oldboy etc?

[gollum36]

Of Miike.

[Papigiulio]

Taiyô no uta a.k.a. Midnight Sun (2006 - Japan)



Regisseur: Norihiro Koizumi
Kaoru Amane - Yui
Koji Fujishiro - Takashi Tsukamoto
Yuki Amane - Kuniko Asagi


Een film die mijn interesse al een tijd geleden heeft opgewekt tijdens een verblijf in Japan. De grote billboards, posters en reclame in winkels als HMV, riepen je op de film te kijken. Wat ik bijna gedaan zou hebben mits er Engelse ondertiteling aanwezig zou zijn. Helaas is mijn Japans nog niet goed genoeg. Daar en tegen wel weer goed genoeg om te weten dat de titel Midnight Sun verkeerd vertaald is en eigenlijk Song of the sun (althans iets in die trant) zou moeten zijn.



In "Taiyô no uta" speelt Yui de hoofdpersonage Amane Kaoru die lijdt aan de ziekte XP. Deze ziekte dwingt haar om overdag binnen te blijven, omdat blootstelling aan de zon dodelijk kan zijn. Ze is dus gedwongen om 's nachts te leven en dat doet ze dan ook.

Ondanks haar ziekte heeft ze wel een passie, en dat is zingen. Zodra de zon ondergaat en het weer 'veilig' is buiten, pakt ze haar gitaar en gaat ze op een pleintje in de buurt staan zingen terwijl ze de gitaar bespeelt.

Zodra de zon weer op komt keert ze snel weer terug naar huis, waar ze achter beschermd glas een schitterend uitzicht heeft van de opkomende zon.

Per toeval ziet ze een jongen Fujishiro Kouji (Takashi Tsukamoto) bij een busstop met wat vrienden die van plan zijn te gaan surfen, vanaf dat moment raakt ze erg geinteresseerd in hem en wil hem dan ook zo snel mogelijk ontmoeten.

Wanneer ze elkaar eindelijk leren kennen ontstaat er een bloeiende vriendschap die Kaoru en Kouji dichter bij elkaar brengt. Kaoru is alleen niet van plan om hem te vertellen over haar ziekte. Zal hij er ooit achterkomen en zal hun relatie daardoor in de problemen komen? Ik zou zeggen: "Go and find out"

Taiyô no uta is een zoete film die het moet hebben van de muziek en de opnames. En terecht!! Yui's stem is geweldig en doet vele harten smelten. Dat ze ook nog eens gitaar kan spelen maakt het alleen maar leuker. Haar medespeler Fujishiro Kouji is Takashi Tsukamoto en is o.a. bekend van Battle Royale.

Helaas spelen beide niet de sterren van de hemel, en ook vliegen er geen vonken van het scherm, en dat is waar de film de plank misslaat. Het mist de aantrekkingskracht tussen beide personages, waardoor de relatie tussen beide geen diepe indruk zal maken op de kijker. En dat is jammer, want dat is eigenlijk een van de essentiele dingen voor deze film.

Er zijn wel weer een paar medespelers die de film ook weer wat kracht geven. Waaronder Ken Amane (Goro Kishitani), die een leuke rol als vader neerzet en het leven van z'n dochter zo plezierig mogelijk probeert te maken. En uiteraard de vriendin van Kaoru, die even als schattig ook erg eigenwijs is en dat levert leuke scenes op.

De opnames en locaties zijn gering maar toch interessant genoeg om de film de juiste atmosfeer mee te geven. De combinatie van de muziek en de locaties als Kamakura en Yokohama is dan ook erg leuk.

Voor mij een score van 7,5 uit 10 waard.

[Papigiulio]

Sorry mensen, zal ff moeten wennen aan de layout, wil namelijk nog een poster toevoegen, maar kan de maten van de images niet aanpassen hier.
En het is ook ff wennen om in het Nederlands een recensie te schrijven dus hij is nogal magertjes.

Ben reuze benieuwd. En dat je niks van Kurosawa gezien hebt maakt niks uit. Dat hebben zoveel mensen hier niet. Voordat ik hier lid was zelf ook niet. Inmiddels wel paar films, met wisselend succes.

Heb je enig idee welke films je wil gaan bespreken? Zit je te denken aan iets als House of Flying Daggers, een Kung Fu Hustle, een The Ring of The Grudge of iets als Oldboy etc?

thnx

Zoeits, maar dan de wat onbekendere titels :: Go, The Host, Voice of a murderer, Shutter, Tom Yum Goong, e.a.

[Papigiulio]

Of Miike.

Daar heb ik er ook een aantal op de lijst staan

[PascalE]

Ben benieuwd naar je recensie over The Host.

[ErikSchierboom]

Persoonlijke recensie topics zijn altijd leuk

[Straka]

Wat mij betreft een goed topic idee en een prima eerste recensie.

Misschien een idee om ook de regisseur van de film te vermelden.

[Papigiulio]

Ben blij dat de reacties positief zijn, bedankt

@Straka: Gedaan! En een deel van de cast ook gelijk maar toegevoegd.

Op naar de volgende

[Papigiulio]

Whasango a.k.a. Volcano High (2001 - ZuidKorea)




Regisseur: Kim Tae-gyoon
Jang Hyeok
Sin Min-ah
Heo Joon-ho
Kim Soo-ro

Ahhh deze film brengt goeie herinneringen terug. Volcano High, bij mij beter bekend onder de Zuid Koreaanse naam Whasango, was de eerste Zuid Koreaanse film die ik ooit gezien had en de gene die de passie van Asian Cinema opwekte. En 'what a better way to start, than here'!! Zelfs na 6 jaar is Whasango voor mij nog steeds een van de toppers uit dat land. Waarom? Lees verder....



Whasango vertelt het verhaal over Kim Kyung-Soo, een problematische jongen die al op verschillende scholen heeft gezeten en inmiddels al van z'n 8ste school is afgeschopt omdat hij met z'n energieball een krijtje als wapen heeft gebruikt om een leraar aan te vallen.

Kim Kyung-Soo belooft z'n ouders na dit voorval op de volgende school Whasango z'n best te doen en volledig af te maken. Dat wordt een helse klus als blijkt dat Whasango het niet zo lijkt te hebben op nieuwkomers en dat komt hem zwaar te verduren.

Hij komt al gauw in contact met met de verschillende teamleiders die de school runnen, waaronder een van de grootste leiders Jang Ryang die de leider is over een team van gewichtheffers.



Kim Kyung-Soo en Jang Ryang komen al snel tegenover elkaar te staan als ze beide vallen voor de schoonheid Yu Chae-i de leidster van het kendoteam. Maar ze blijken niet alleen elkaars ergste vijand te zijn, want wanneer alles uit de hand loopt, huurt de school een groep van leraren in om weer rust te krijgen op school.

Maar of dit echt zal helpen, dat is nog maar de vraag

Volcano High is geschreven en geregisseerd door Kim Tae-gyoon, de regisseur van de onder ander populaire "A Millionaire's First Love" en "Temptation of Wolves". Beide goed voor hun soort, maar hebben helaas niet dat unieke en het cinematografische niveau van Volcano High, waardoor in mijn ogen Volcano High het beste werk van Kim Tae-Gyoon is.

De film opent met een scene waarin Kyung-Soo niet oplet in de les en de leraar een krijtje naar hem gooit. Kyung-Soo houdt het krijtje tegen en met z'n 'superkracht' en schiet het krijtje als een soort kogel weer terug die de leraar uitschakelt. EXPELLED (in het Koreaans) komt in beeld en dat maakt het meteen een van de coolste openingen in een film die ik ooit gezien heb.

Wat daarop volgt is een mengeling van veel humor, actie, coole special effects en een erg leuke cast. Kim Kyung-Soo wordt vertolkt door Jang Hyeok die ondermeer bekend is van de onwijs populaire "Windstruck" en de super hilarische "Please teach me English". Jang Hyeok vertolkt de rol van Kim Kyung-Soo geweldig, zijn lichaamstaal en grappige gezichts uitdrukkingen zijn enkele belangrijke elementen van deze film. Jang Ryang wordt vertolkt door Kim So-Roo, onder andere bekend van "My lovely week", "S-Diary" en "Vampire Cop", die op zijn beurt weer een andere dosis aan humor meeneemt.



Een ander hoogtepuntje van de film zijn de locaties en de setdesign. In combinatie met de kleurtinten van de film geeft dit een somber maar unieke sfeer die erg geschikt is voor de fantasievolle setting waarin het verhaal zich afspeelt. De shots zijn dan ook zorgvuldig door de regisseur uitgekozen.

En dan hebben we uiteraard nog de special effects. Voor een film die al weer een paar jaar oud is zijn de special effects nog steeds erg leuk om te zien. Vernieuwend voor zijn tijd, maar niet iets wat we nog niet gezien hebben. Toch zijn de Koreanen vooruitstrevend in de wereld van de special effects en de manier waarop ze deze geimplementeerd hebben in deze film is erg leuk gedaan. (note: zie de scene waarin Kyung-Soo al niezend door de gang loopt)



Al in al een van de toppertjes uit Chungmuro (Hollywood van Zuid-Korea), een superleuke film waar alles in zit om je avond genietend mee door te komen.

Score 9 uit 10

[Papigiulio]

Flash Point (2007 - China)




Regisseur: Wilson Yip
Donnie Yen - Yun Ma
Louis Koo - Wilson

Nadat de eerste teaser van Flash Point op het internet verscheen, was mijn interesse al snel opgewekt. Het was iets nieuws op het gebied van Martial Arts ofwel MMA (Mixed Martial Arts) na de succesvolle Sha Po Lang en Dragon Tiger Gate, waarin Donnie Yen en Wilson Yip samenwerkten. Alhoewel dat eigenlijk alleen het geval was in Dragon Tiger Gate. In Sha Po Lang zat Wilson Yip niet op de regiestoel.

Het was al overduidelijk na het internationale succes van Dragon Tiger Gate dat Donnie Yen en Wilson Yip weer in het bootje zouden stappen voor een gezamenlijke productie. Onder de titel "FLASH POINT", dat eerst het vervolg van Sha Po Lang zou worden. Al snel werden die roddels ongedaan gemaakt en bleek het toch om een op los staande film te worden. Bij Flash Point zou een nieuwe baanbrekende manier gebruikt zijn voor het filmen van de vechtscenes, het verhaal zou 10 keer spannender worden dan S.P.L en de gevechten zouden 10 keer bruter worden dan bij Dragon Tiger Gate.

In 'Flash Point' werken Yun Ma (Donnie Yen) en Wilson (Louis Koo) beide bij de Hong Kong police department. Wilson is een undercover agent, en Yun Ma is een agent die liever zijn vuisten dan z'n mond gebruikt om de bad guys op te pakken. Uiteindelijk heeft dit gevolgen voor hem en wordt hij overgeplaatst naar een kantoorbaan en krijgt hij de leiding over de fanfareband.

Wilson is ondertussen bezig met een undercover opdracht om een Vietnamese triad onder leiding van 3 broers te infiltreren. De 3 broers zijn hard bezig om hun territory uit te breiden en gaan voor niets en niemand uit de weg, maar als de broers erachter komen dat Wilson een undercover agent is, proberen ze om hem en iedereen in zijn naaste omgeving te elimineren, dit geldt dus ook voor Yun Ma. Uiteraard onstaat er een kettingreactie van geweld waarvan niemand weet wie de uiteindelijke winnaar zal worden.

Als er één regisseur die flink op dreef is de laatste jaren is het Wilson Yip wel. Na het verfilmen van de succesvolle Dragon Tiger Gate was het slechts een kwestie van tijd voor hem en Donnie Yen om weer in hetzelfde bootje te stappen en een nieuwe martial arts film op te nemen.

Flash Point schopt zwaar kont...en dat is een understatement. De film bevat het laatste op gebied van MMA en Donnie Yen's actiechoreagrafie. Het casten van Donnie Yen als actiechoreograaf was dan ook duidelijk de slimste zet was van Wilson Yip na het immense succes van Sha Po Lang en Dragon Tiger Gate. In mijn opinie was Donnie Yen altijd een van de coolere Aziaten met de stoerdere vechtchoreografie. Maar helaas genoot hij niet veel bekendheid op internationaal nivo, waar anderen 'Jackie Chan & Jet Li' het wel hadden. Yen krijgt eindelijk wat hij verdient, hij bewijst dat in zijn oudere films, helaas begon iedereen het pas in te zien na het kijken van S.P.L.

Verwacht niet de standaard kung-fu & kabelwerk vechtscenes in 'Flash Point'. Donnie en Wilson hebben gekozen voor mixed martial arts en mede door het afwisselen van slowmotion in sommige shots, maakt het de gevechten een stuk intenser, bruter en realistischer.



Als de film begint duurt het niet lang voordat de eerste actie begint, de echt spectaculaire scenes beginnen veel later, maar zo wordt de rest van de tijd goed gebruikt om het verhaal degelijk op te bouwen en onze hoofdrol spelers te leren kennen. Is het wachten op de actie de moeite waard, vraag je je af? Zeker weten. Wat leuk is aan de film is dat je de impact van sommige klappen als het ware kan voelen, mede door de slowmotion en hoe het is gefilmd. Dit was voor het eerst te zien in de film Ong Bak en Tom Yum Goong, twee Thaise films waarin Tony Yaa de hoofdrol vertolkt. Alleen is het in Flash Point net iets realistischer.

Donnie Yen en Louis Koo doen hun uiterste best en dat werpt z'n vruchten af in de film. Yen zit er uiteraard in voor de actie en de gevechten terwijl Koo er meer is voor de drama en 'comic-relief', waardoor je een evenwichtige opbouw krijgt.






Ik was wel diep teleurgesteld in het acteerwerk van Yu Xing, die in mijn ogen teveel rare trekjes had en overdreven zn best deed om zn rol neer te zetten als 1 van de gevaarlijke Vietnameze broers.



Wat me ook erg onduidelijk was, was wat de rol van de moeder van de 3 broers in het hele verhaal, voor het verhaal en de film had het absoluut geen toegevoegde waarde.

Alles gecombineerd kom je tot de conclusie hoe een martial arts eigenlijk MOET zijn. Hopenlijk zullen Yip en Yen (pun intended) snel opnieuw samen in een boot springen voor een volgend project, want van dit soort films kan je nooit genoeg krijgen.

[Papigiulio]

Byousoku 5 centimeters (2007 - Japan)



Regisseur: Makoto Shinkai

“Byousoku 5 centimeters - A Chain of Short Stories About Their Distance”. Een behoorlijk mondje vol! Byousoku 5 centimeters is de onlangs gereleasde anime-film van Makoto Shinkai, de regiseur die eerder de visueel spectaculaire anime-film "Voices from a distant star" maakte en de immens populaire “The Place Promised in Our Early Days”, waarna vele fans hem de nieuwe Hayao Miyazaki noemde. Een eer waar de bescheiden Makoto niet eens mee was. Wat mij betreft een eer die hij wel zeker verdient.



Byousoku 5 centimeters bestaat uit 3 opeenvolgende korte verhalen, allemaal over de afstand tussen de main characters Tohno Takaki en Shinohara Akari. De term “Byousoku 5 centimeters (5 Centimeter per seconde)” is een referentie die wordt gegeven voor de snelheid van het vallen van de blaadjes van de Sakura (Cherry blossom) op de grond.



Deel 1: Oukashou (桜花賞） verteld het verhaal over de vriendschap tussen Tohno en Akari, hoe ze gescheiden worden en hoe ze uiteindelijk weer bij elkaar komen.



Deel 2: Cosmonaut (コスモナウト） gaat verder na de ontmoeting tussen de twee, alwaar we Tohno op z'n nieuwe school zien, ver van Akari. Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van z'n klasgenoot Kanae Sumida.



Part 3: 5cm Per Second (秒速５センチメートル）　is een samenvatting die de levens van Tohno en Akari in verschillende shots laten zien, in het verleden en de toekomst.

De film is audio en visueel.... SCHITTEREND. Alles tot in de puntjes uitgewerkt. Wat vooral indrukwekkend is is de belichting en de lichteffecten, deze voegen zoveel toe aan het realisme, zelfs voor een anime. Wat me ook erg opviel was tot hoe in de puntjes sommige delen in de film overeenkomen met de echte Japanse maatschappij en omgeving.





Wat me opviel was dat de grote merken in de film allemaal een naamsmetamorfose hadden ondergaan, waaronder: "de kleine supermarktketen van AM/PM in BM”, “Casio in Ocasi” en zelfs “Starbucks in Starberks”, terwijl de kleinere merken met rust gelaten werden.



De visuals zijn echt een plezier voor het oog, met ontzettend mooi intensief kleurgebruik en rustgevende cinematografie, waar Makoto meer de omgeving en de lucht laat zien dan de characters zelf. En zelfs dat neemt niks weg van het plezier om te kijken.



Wat me wel brengt naar een teleurstellend factor in de film. Elk shot is zo adembenemend mooi, dat je het graag beter wilt bekijken, helaas gaan sommige shots zo snel dat je wel er niet volop van kan genieten. Natuurlijk kan je ook de film wat meerdere keren gaan bekijken.

Nog een plus factor in deze film is de mooie rustgevende achtergrond muziek en de soundeffects. De soundeffects en vooral de omgeving geluiden zijn zo ontzettend goed waardoor de film echt tot leven komt. Dat gemengd met de mooie graphics maakt de film een genot.



Ik was wel erg teleurgesteld in het verhaal. Liefst had ik gezien dat Makoto er gewoon 1 film van had gemaakt in plaats van 3 korte samengevoegd. 3 delen maakte de film erg ingewikkeld en met deel 3 waarvan het merendeel eigenlijk een samenvatting van snelle korte shots is waarin Tohno en Akari te zien zijn in het verleden en de toekomst.

Verder valt er niets te klagen. Deze film was absoluut een must-see. Iedereen die films van Hayao Miyazaki waardeert, kan ik deze absoluut aanraden.

score 8 out of 10

[rrambuiter]

Dat ziet er weergaloos mooi uit, die laatste.