Bilbo Reviews....

[Bilbo]

Iets teveel, naar mijn mening. Ik heb liever een maximum van 10-12 films, zodat ik niet te lang hoef te blijven steken aan één franchise/regisseur/acteur. En aangezien het een franchise is, lijkt het me vrij oneerbiedig om ze niet allemaal te doen, ook al is het niet één verhaal.

[JamesBond]

Je hoeft ze toch niet allemaal te doen

Neem dan bijvoorbeeld de Brosnan - Craig era...

[Bilbo]

Ik zal kijken, misschien doe ik wel de Bond-films met Sean Connery.

[JamesBond]

Ja, dat kan ook... Mijn topic al gezien (Ik maak liever geen reclame)

[Bilbo]

Ja, ben er al langs geweest. Plaats anders een linkje in je onderschrift naar je topic. Stille reclame

[JamesBond]

Haha, ja zal ik doen

[Costigan]

De films van Martin Scorsese!

[Remon]

Kubrick? Al is iemand je dan wel voor geweest

[Sha]

Uwe Boll natuurlijk.

[sickboy1984]

Harry Potter films.

De ontwikkeling van de serie en de acteurs.

[Bilbo]

A Woman Of Paris: A Drama Of Fate(1923)



Met Edna Purviance, Carl Miller en Adolphe Menjou
Geschreven door Charles Chaplin
Geregisseerd door Charles Chaplin

In 1921 verscheen Chaplin's eerste lange speelfilm genaamd The Kid, een film die hij zowel zelf schreef als regisseerde, en ook speelde hij de hoofdrol; The Tramp. A Woman Of Paris: A Drama Of Fate uit 1923 is de tweede lange speelfilm van Charles Chaplin, en ook de eerste film waarin hij geen rol had. Ook is dit, zoals we van Chaplin gewend zijn, geen komedie, maar een serieus drama, en dat is op een aantal punten wel degelijk te merken.

In A Woman Of Paris: A Drama Of Fate ontmoeten we Marie St. Claire (Purviance), een jongedame die ervan wordt weerhouden te trouwen met haar geliefe Jean Millet (Miller) door zowel haar ouders als Millet's ouders. Ze besluiten weg te lopen, de trein te nemen naar Parijs. Als ze bij het station aankomen, vertelt Jean dat Marie alvast kaartjes moet kopen, terwijl hij terug naar huis gaat om zijn tas in te pakken. Thuis aangekomen overlijdt zijn vader spontaan, en Marie belt Jean om te vragen waar hij blijft. Jean zegt enkel dat hij niet kan komen, dat er een verhindering is. Dit is al genoeg voor Marie om op te hangen en alleen te vertrekken naar Parijs. Een jaar later heeft Marie een soort relatie met de man die "de rijkste vrijgezel van Parijs" wordt genoemd: Pierre Revel (Menjou). Ook komt Marie haar voormalige verloofde Jean weer tegen, en moet ze kiezen tussen het huwelijk, de kinderen en het heerlijke leven dat Jean haar kan bieden of de luxe die de rijke maar onbeschofte Pierre haar biedt.

De film weet echter niet alles uit zich te halen. Het acteerwerk is niet echt bijzonder, op Menjou na dan, die Pierre Revel heerlijk onbeschoft en vervelend neerzet. Purviance speelt Marie St. Claire niet bepaald bijzonder. Hiermee zeg ik niet dat het slecht is, ik zeg hiermee dat het niet apart is. Miller weet de hopeloze Millet neer te zetten op een manier waarop het karakter wel uit de verf komt, maar niet compleet.

Ook het verhaal is hier en daar wat magertjes, en, zoals ik al gezegd heb, heeft Chaplin er niet alles uit weten te halen, wat jammer is. Ook zitten hier en daar wat gaatjes en onduidelijkheden. Wel weet de film op een verrassende manier af te sluiten, misschien wel het beste eraan.

De muziek is typisch Chaplin, wat natuurlijk heerlijk is. In 1977 is echter een andere soundtrack onder de film geplaatst. Hierbij is Chaplin geholpen door Eric James, de man wiens geluid onder een aantal films van Chaplin te horen is hedendaags, zoals de korte film By The Sea. Hij nam een beetje van de muziek van Monsieur Verdoux(1947) mee in de soundtrack, maar het meeste van de muziek was gewoon geschreven door Chaplin zelf.

De film werd gemaakt om de carriere van Edna Purviance afhankelijk te maken van Charles Chaplin, aangezien zij ook in een hoofdrol te zien was in The Kid (1921). De film heeft echter heel wat gedaan met de carriere van Adolphe Menjou, terwijl de carriere van Purviance bijna hetzelfde bleef. Niet echt zeer verrassend, aangezien Menjou de beste rol neerzette van allemaal. Al met al is A Woman Of Paris: A Drama Of Fate niet de beste film van Chaplin en voelt hij onaf aan. Dit betekent niet dat de film compleet flopt, want er zijn wel degelijk positieve punten (zoals de cinematografie waar niks mis mee is), maar het is helaas niet een kunstwerk zoals we ze van Chaplin kennen.


Cijfer in getallen: 6,9

NEXT IN LINE: The Gold Rush (1925)

[Bilbo]

Harry Potter films.

De ontwikkeling van de serie en de acteurs.

Dat is wel te doen

[Orangey]

Goede recensie, Bilbo

[Bilbo]

The Gold Rush(1925)



Met Charles Chaplin, Georgia Hale en Mack Swain
Geschreven door Charles Chaplin
Geregisseerd door Charles Chaplin

The Tramp is weer terug, dit keer onder de naam The Lone Prospector! Het idee van The Gold Rush uit 1925 kwam bij Chaplin op in het huis van Mary Pickford en Douglas Fairbanks; Pickfair. De twee vrienden van Chaplin lieten hem foto's zien van Alaska en Klondike. Eén van de foto's toonde goudzoekers die de Chilkoot beklommen, wat Chaplin een onderwerp gaf voor zijn volgende film; The Gold Rush.

In The Gold Rush uit 1925 zien we hoe het beroemde personage van The Tramp (Chaplin) (hier onder de naam Lone Prospector) afreist naar Alaska op zoek naar fortuin. Na een lange tijd in een huisje opgesloten te hebben zitten met een andere goudzoeker, komt hij aan bij een dorpje. In dit dorpje wordt hij verliefd op de mooie Georgia (Hale). Eén probleen; Georgia heeft al een soort relatie met een ander, en ze neemt The Tramp niet serieus en spot zelfs met hem door met het spelletje mee te gaan. Zonder dat te weten probeert The Tramp met al zijn charmes Georgia te verleiden...

Het element van The Tramp die verliefd wordt is een element dat we zien in zowel The Gold Rush, als City Lights (1931), Modern Times (1936) en The Great Dictator (1940) (al is dit officieel geen Tramp-film, Chaplin draagt wel precies hetzelfde kostuum). Hoe Chaplin dit element uitwerkt doet iets met je. De romantische verhaallijn in The Gold Rush is echter geen gelukte romance zoals in de rest van Chaplin's Tramp-films. Het is zeer tragisch om te zien hoe The Tramp zijn best doet om de mooie Georgia te verleiden als je als kijker weet dat het toch al hopeloos is. Dit zorgt ervoor dat je gaat meeleven met zowel de film als The Tramp, met de hoop dat ze ooit samen zullen zijn.

Chaplin speelt The Tramp zoals alleen hij dat kan. Het typische loopje van The Tramp, de onhandigheid, de charme; je ziet het allemaal terug. Georgia Hale speelt de mooie Georgia echt als een bitch die je met gemak een klap verkoopt, en dit komt van iemand die niet aggresief is, vooral tegenover vrouwen. Mark Swain, een gigantische vent naast Chaplin, zowel in de hoogte als in de breedte, speelt Big Jim McKay, een goudzoeker die in het begin samen met The Tramp in een huisje opgesloten zit hoog in de ijskoude bergen. En zo'n grote vent als Big Jim McKay krijgt op een gegeven moment honger, wat leidt tot een scène die de leuke combinatie van Chaplin en Swain mooi weergeeft.

Er zitten wat mooie beelden in, zoals het huisje waarin Chaplin en Swain inzitten dat plots balanseert op een klip. Het huisje is natuurlijk een model, maar het is maar dat het een film uit 1925 is, anders had ik het niet geraden. De gehele scène is leuk in beeld gebracht en een aantal momenten zijn zeer lachwekkend. Ook met de muziek van Chaplin zit het weer goed. De muziek van Chaplin maakt de magische momenten in zijn films compleet.

Dit is de enige stille film van Charles Chaplin waarin het verhaal al meteen volledig uitgewerkt was. Ook is de film zeer gewaardeerd onder het publiek; de film is bijvoorbeeld beland op de lijst van "50 beste komedies aller tijden" door Premiere in 2006, nummer 58 op de lijst van "beste Amerikaanse films aller tijden" door de American Film Institute in 2007 en nummer 15 op de lijst van "beste films aller tijden" van Entertainment Weekly.

De magie van Chaplin is ook in deze film weer te vinden. Chaplin laat je op het ene moment lachen, en het andere moment meeleven met dramatische of romantische momenten. The Gold Rush is één van de films die perfect is om te kijken als je nog nooit een Chaplin-film gezien hebt. De hele sfeer van de film en de elementen die erin verwerkt zijn zijn elementen die terugkomen in een aantal Chaplin-films. En zoals altijd bij Tramp-films kan ook jong en oud weer genieten van deze film.


Cijfer in getallen: 8,8

NEXT IN LINE: The Circus (1928)

[Orangey]

Mooie recensie weer Bilbo
Ik moet echt meer Chaplins gaan kijken