Recensie Kenau

[Clemento]

Met Kenau benadrukt de Nederlandse filmindustrie nog een keer dat ze nog lang niet toe is aan dit genre; de lege decors doen aan middelbare schooltoneel denken; ook al leefde Kenau in de 16e eeuw, de gebitten van de voltallige cast zouden niet misstaan in een commercial voor nieuwe tandpasta en in het timbre van de dialogen tussen moeder en dochters herken je het dwangmatig GTST-geruzie.

Jammer, want de historie van Kenau Hasselaer leent zich uitstekend voor een verfilming. Kenau heeft de betekenis van manwijf gekregen omdat ze zich zo dapper heeft getoond, maar in de film krijg je de indruk dat ze nog meer een manwijf is omdat ze stug en snibbig is. De keuze voor zo’n karakter maakt het acteren wel een stuk eenvoudiger. Af en toe denk je dat je Thea Beijerland (Kitty Courbois) in het Wassende Water hoort bitsen.

De afwezigheid van opgebouwde spanning is ook een gemiste kans. Het lukt de makers maar niet om de kijker in het verhaal te zuigen en zich even zorgen te laten maken over de afloop van wat dan ook. Er gebeurt van alles Het is maar net wanneer je je point of no return bereikt of je de film uitzit.

[Colonel_Kurz]

de gebitten van de voltallige cast zouden niet misstaan in een commercial voor nieuwe tandpasta en in het timbre van de dialogen tussen moeder en dochters herken je het dwangmatig GTST-geruzie.

Volgens die gebitten logica is Hollywood ook "nog niet toe aan het genre", en wat is het verband tussen de geluidskwaliteit/toon van de dialogen en dwangmatige soapruzies?

[Roeltje]

Waarom zet je deze recensie niet gewoon bij de film op de site?