Inmiddels zit het zomerseizoen er alweer op, en is het herfstseizoen van start gegaan. Allereerst een terugblik op de anime-zomer:
Barakamon was wat mij betreft de meest geslaagde serie, een wat heethoofdige kalligrafie-artiest wordt verbannen naar een afgelegen eilandje om rustig tot zichzelf te komen, maar daar werkt de lokale bevolking niet bepaald aan mee. Slice-of-life met veel humor.
Aldnoah.Zero was een degelijke mecha waar aardbewoners het tegen de technisch superieure Marsbewoners moeten opnemen. Ziet er geweldig uit maar qua verhaal en vooral personages niet echt verheffend. Schrijver Gen Urobuchi maakt zijn bijnaam "Urobutcher" echter wel weer waar...
Zankyou no Terror a.k.a. Terror in Resonance leek vanaf het begin de meest boeiende serie, over twee geheimzinnige terroristen-tieners die overheidsgebouwen in Tokyo opblazen. Helaas ontspoort de serie halverwege in totale onlogica met name dankzij één volslagen belachelijk personage. Het einde is gelukkig weer uitstekend, maar dat kan de aangerichte schade toch niet helemaal goedmaken.
Tokyo Ghoul viel na een sterke start helaas ook behoorlijk tegen, het valt blijkbaar toch niet mee om mensetende halfmensen als protagonisten neer te zetten. Ik heb de manga hiervan niet gelezen, maar het schijnt dat er wel erg willekeurig in geknipt is.
Rail Wars! heeft het nog tot de derde aflevering gered, toen heb ik het definitief opgegeven. Veel tieten en treinen zijn duidelijk niet voldoende basis voor een leuke serie.
Dan het herfstseizoen, waarvan voor de meeste series de eerste ronde erop zit:
Terra Formars was heel sneaky wat eerder al begonnen, dus vanavond reeds de derde aflevering gezien. Deels tenminste, want wat een leuke scifi-actie-horror met lekker veel gore had moeten worden wordt volledig om zeep geholpen door overvloedige censuur. Kijk, hier komt iemand bloederig aan z'n einde:
Dat wordt dus wachten op een ongecensureerde BR-release...
Danna ga Nani wo Itteiru ka Wakaranai Ken a.k.a. I Can't Understand What My Husband Is Saying is een serie van vermakelijke shorts (3,5 minuut) over een vrouw die met een otaku is getrouwd en hem dus voor geen meter begrijpt.
Gugure! Kokkuri-san gaat over een klein meisje die een geest oproept, maar in plaats van bang te zijn als de geest daadwerkelijk verschijnt doet ze er werkelijk alles aan om het bloed onder z'n nagels vandaan te halen. Erg vermakelijk, maar voor hoelang?
Kiseijuu: Sei no Kakuritsu a.k.a. Parasyte is een geslaagde manga-adaptatie over een jongen waarvan niet de hersenen (en daarmee het hele lichaam) maar slechts de rechterarm door een buitenaardse parasiet wordt overgenomen. Tamelijk absurd, maar met een goede dosis horror. En van censuur is gelukkig geen sprake, we mogen binnen een halve minuut al aanschouwen hoe iemand haar hoofd verliest...
Shingeki no Bahamut: Genesis is de verrassing tot nu toe, een vooralsnog knotsgekke fantasyserie over twee premiejagers en een mysterieuze dame (die naar goed animegebruik naakt geïntroduceerd wordt), blijkbaar gebaseerd op een of ander kaartspel.
Shirobako is een geval apart, de serie biedt een kijkje achter de schermen van de productie van een (fictieve) animeserie. vanuit dat oogpunt zeker interessant, maar de eerste aflevering is dusdanig chaotisch dat er geen touw aan vast te knopen valt.
Psycho-Pass 2 is het vervolg op de geweldige eerste serie, over een futuristische wereld waarin ieders psychische gesteldheid vrijwel continu wordt gemonitord en je vanwege foute gedachten reeds tot crimineel bestempeld kan worden. Het begin is prima, al blijft het toch vooral de vraag of deze tweede serie nu zonder schrijver Gen Urobuchi (daar is onze Urobutcher weer...) hetzelfde niveau weet te bereiken.
