Bericht
door WizardOfOss » 30 jun 2015 23:59
En weer een hoop series afgerond:
Punch Line
Om te beginnen een van de positieve verrassingen: van een serie met de tagline "If he sees underwear, humanity will be destroyed!" had ik toch bepaald geen hoge verwachtingen. En jawel, zeker in het begin is het fanservice-gehalte aan de hoge kant, wat ook daadwerkelijk een paar keer het einde van de wereld tot gevolg had. Toch ontvouwt zich stukje bij beetje toch een tamelijk maf maar intrigerend verhaal wat ik onmogelijk in een paar zinnen kan samenvatten, maar het draait er uiteindelijk om dat de aarde weer eens gered moet worden van de definitieve vernietiging. Als er één ding is waarin Punch Line excelleert dan is het wel in nieuwsgierigheid opwekken, want ondanks het hoge WTF?-gehalte was al snel duidelijk dat het geen random ongein was, mede daardoor deed het me ook wel wat aan FLCL denken. Tot het einde toe blijft er het nodige te raden over, maar uiteindelijk weten ze het toch allemaal met een zekere binnen de serie passende logica en zonder al te opzichtige losse eindjes af te ronden. Geen mysterie wat je hersens doet kraken, maar wat je gewoon lekker over je heen moet laten komen. En dan is het toch een serie waar je veel lol aan kan beleven.
7.5/10
Ghost in the Shell: Arise - Alternative Architecture
Ik heb de serie gekeken zonder de Arise-OVA's te hebben gezien, ondanks dat ze blijkbaar hetzelfde verhaal over de totstandkoming van Section 9 vertellen ben ik toch wel benieuwd hoezeer dat de ervaring beïnvloed. Als ik het goed begrijp zijn de voornaamste verschillen (afgezien van de geheel nieuwe laatste twee afleveringen) vooral de volgorde en uiteraard de lengte van de afleveringen. En hoewel ik kan begrijpen waarom ze de Ghost Stands Alone-episodes naar voren hebben gehaald levert het in combinatie met de in tweeën geknipte afleveringen wel een nogal verwarrende en gefragmenteerde kijkervaring op. Ook al zijn personages an sich bekend, aan wiens kant ze staan is lang niet altijd duidelijk. En ik heb nu ook zeker niet het gevoel dat ik alles heb kunnen volgen. Desondanks wordt het geen moment frustrerend, de serie blijft van begin tot eind intrigeren, en de uitwerking is in alle opzichten overtuigend. Daarom toch een ruime voldoende, maar iets zegt me dat die hoger zou zijn uitgevallen wanneer ik alle afleveringen in een kortere tijd zou hebben gekeken.
7/10
I Can't Understand What My Husband Is Saying
Gezien het slot van de eerste serie had ik verwacht dat dit tweede seizoen nadrukkelijk over de komende baby zou gaan. Fout gedacht. De gezinsuitbreiding speelt uiteindelijk wel degelijk een rol, maar vooralsnog wordt dit vooral gebruikt om de relatie tussen Kaoru en Hajime een serieuzere kant te geven. En daarbij horen ook de nodige wederzijdse onzekerheden. Hoewel de mogelijkheden in de paar minuten per aflevering uiteraard beperkt zijn valt wederom op hoe goed deze tijd benut wordt, in dat opzicht is het een absolute tegenpool van Ame-Iro Cocoa. Ik ga m'n favoriete Japanse gezin de komende weken weer missen...
7.5/10
Is It Wrong to Try to Pick Up Girls in a Dungeon? a.k.a. een minstens zo onmogelijk lange titel in het Japans a.k.a. DanMachi
En de prijs voor de meest misleidende titel gaat naar.... Oké, protagonist Bell mag niet klagen over een gebrek aan aandacht van de dames, en zijn eigen interesse in de schijnbaar onbereikbare "Sword Princess" Aiz Wallenstein is tegelijk ook zijn grootste motivatie om sterker te worden, toch is dit slechts bijzaak in het verhaal.Er is ook niet een groot mysterie dat opgelost moet worden of een ander wonder dat verricht dient te worden. Nee, simpel gezegd volgen we alleen Bell tijdens zijn ontwikkeling (waarbij volop gebruik wordt gemaakt van een computerspel-achtig level-systeem) van kneusje tot de grote held, waarbij hij uiteraard ook de nodige mensen om zich heen verzameld. Oké, er wordt meermaals gehint op een dieper verhaal, maar veel wordt daar niet mee gedaan. Heel verheffend is het dan ook niet, maar door een aantrekkelijke wereld en leuke personages verveelt het geen moment. En aangezien Bell vast meer wil van Aiz dan een voorzichtige vriendschap en een paar gevechtstrainingen zal er vast nog wel een tweede seizoen volgen.
7.5/10
Gunslinger Stratos
In het kort: mensen uit twee verschillende tijdslijnen moeten in het verleden met hun andere ik vechten om een verdoemde toekomst te vermijden. Van de eerste aflevering was ik al zodanig niet onder de indruk dat ik de serie vervolgens wekenlang genegeerd heb. Tot ik ergens las dat er toch een interessante draai aan het verhaal werd gegeven, en ik toch weer verder ben gaan kijken. Nou, dat had ik net zo goed niet kunnen doen. Want hoewel er inderdaad wel een paar interessante aspecten de revue passeren (de timekeepers, maar zeker ook de momenten dat de personages uit de beide werelden eens een keer niet zoveel mogelijk kogels langs elkaar heen proberen te schieten) blijft er aan het einde van de rit toch een oninteressant en bovenal van elke vorm van logica gespeend verhaal over. De uitvoering is verder niet eens echt slecht te noemen, maar ook in geen enkel opzicht memorabel. Pure middelmatigheid.
4.5/10
Fate/stay night: Unlimited Blade Works 2nd Season
Na het eerste seizoen was m'n oordeel wat tweeledig: visueel zeer indrukwekkend, echter wat twijfels bij het verhaal en de personages. Maar wel de hoop dat het tweede seizoen dat recht zou zetten. Helaas, van die hoop is bar weinig terecht gekomen. Om positief te beginnen: Lancer is terug, en krijgt enkele geslaagde momenten zich te revancheren voor zijn korte, weinig indrukwekkende optreden in de eerste reeks. Maar dat was het dan wel zo'n beetje. Dankzij een nieuwe super-badguy is de rest ineens praktisch irrelevant. Illyasviel en Berserker lijken een veelbelovende rentree te gaan maken, maar worden snel uit de weg geruimd. Caster blijkt toch ook een minder groot obstakel dan gedacht. Dan volgt de strijd tussen Archer en Shiro die juist weer tot vervelens toe uitgesponnen wordt. Saber staat er ondertussen bij en kijkt ernaar, en Tohsaka lijkt te zijn veranderd in een machteloze damsel in distress. En dan zijn we alweer bij het slot aanbeland, waar Saber zich dan toch eindelijk nog één keer van haar sterkste kant mag laten zien, terwijl Tohsaka wel erg veel compassie toont voor iemand die herhaaldelijk geen beste bedoelingen met haar had. En dan blijkt Shiro ondertussen te zijn uitgegroeid tot een superverchter die het tegen de schier onoverwinnelijke Gilgamesh kan opnemen. Gaap. En dan is de laatste aflevering nog een epiloog waar ik totaal de toegevoegde waarde niet van zag. Ten opzichte van de eerste reeks ligt het eycandy-gehalte ook aanmerkelijk lager, met meer storende CGI en weinig boeiende gevechten. Nee, afgezet tegen de verwachtingen vooraf was dit een zware tegenvaller.
5/10
Plastic Memories
En helaas is het nog niet gedaan met de tegenvallers, want van Plastic Memories had ik op basis van de eerste paar afleveringen toch ook meer verwacht. Een wereld waarin levensechte "Giftia's" de plaats van mensen kunnen innemen maar daarbij wel gehinderd worden door een beperkte levensduur bood zeker mogelijkheden. En dan wordt er later ook nog een balletje opgegooid aangaande illegale ophaaldiensten voor Giftia's, daar wordt echter bar weinig mee gedaan. Maar nee, met name de tweede helft van de serie draait het vooral om de romance tussen Tsukasa en Isla. Oftewel een romance waarvan iedereen de onvermijdelijke einddatum weet. Dan moet ik toegeven: in de slotaflevering weten ze er een mooi einde aan te breien, gevoelig in plaats van overdreven dik aangezette dramatiek. Alles voorafgaand aan dat slot was echter een ander verhaal, per slot van rekening moest die hele romance eerst nog wel even tot stand komen. Dat leverde vooral flauwe humor en brave, onwennige puberromantiek op, veelal op het tenenkrommende af. Jammer, het had zoveel interessanter kunnen zijn. Alle ingrediënten waren aanwezig, maar net op het moment suprême leek de kok even spoorloos.
6/10
Knights of Sidonia: Battle for Planet Nine
Het eerste seizoen van deze SF-serie waarin het laatste restje mensheid door de ruimte zweeft en daarbij geregeld aangevallen wordt door monsterlijke Gauna was boeiend maar zeker niet zonder gebreken, en dat is bij dit vervolg niet anders. Het doorlopende verhaal blijft boeiend, er worden echter wel wat intrigerende zijstapjes gemaakt waar vervolgens niet zoveel mee gebeurt. Ook heeft deze reeks een vrij hoog licht-humoristisch bedoeld slice-of-life gehalte wat nogal eens de plank mis slaat. Dat zie je vooral terug bij belangrijkste nieuwe "personage" Tsumugi, een soort kunstmatige Gauna die aan de kant van de mensen vecht, er behoorlijk gruwelijk uitziet, maar dan wel weer een uiterst kawaii "uitsteeksel" (hoe noem je zoiets?) heeft voor interactie met mensen. In visueel opzicht doet het sterk aan de eerste serie denken: in basis een prachtig kille en sombere vormgeving, maar hoewel verbeterd blijven de CGI-personages aan de vlakke kant. Maar ondanks de gebreken blijft dit toch naar meer smaken.
6.5/10
Yamada-kun and the Seven Witches
Herrieschopper valt samen met het mooist meisje van de klas van een trap en slaagt erin haar in die val te kussen (iets wat als je het bewust probeert nooit zal lukken....), en plotseling blijken ze van lichaam te zijn gewisseld. Dat is slechts een begin van dit even onwaarschijnlijke als chaotische liefdesverhaaltje, want zoals de titel al wel duidelijk maakt zijn er meer meisjes met bijzondere krachten op school. Dit is een serie waar ik pas later aan begonnen was, maar na de eerste paar afleveringen leek dit al snel uit te groeien tot een van mijn favorieten van dit seizoen. Helaas weten ze dat niveau niet vast te houden, iets wat naar mijn idee voornamelijk komt door het veel te hoge tempo. Praktisch elke aflevering komt er wel weer een nieuw personage met evenzo nieuwe bijzonder krachten en een bijbehorend verhaallijntje voorbij, waardoor je aan het einde van de rit nauwelijks nog kan volgen wie wanneer met welke krachten aan het spelen is. En dat is toch jammer, want het idee biedt mogelijkheden genoeg, de hoofdpersonages zijn leuk, en aan geslaagde grappen is er ook zeker geen gebrek. Aardig vermaak, maar er had toch meer ingezeten.
6.5
Komend weekend rest dan nog de slotaflevering van Blood Blockade Battlefront (ze moeten die laatste aflevering wel heel erg verkloten wil dat geen lofzang opleveren), en dan zijn er nog de doorlopende series Shokugeki no Soma (na een rampzalige start is dat inmiddels een van m'n favorieten geworden), Arslan Senki (degelijk historisch verhaal met een fantasy-randje), Ninja Slayer (pulp zo slecht dat het toch weer best leuk is - Yearth!) en Sushi and Beyond (tamelijk flauw maar als liefhebber van Japans eten moet ik dit wel kijken). Ondertussen ben ik ook nog even snel Durarara!! X2 er doorheen aan het jagen, en vanaf morgen begint dan het zomerseizen
Laatst gewijzigd door
WizardOfOss op 02 jul 2015 21:00, 1 keer totaal gewijzigd.