Anime-series

[Sha]

Nou, Wizard, take your pick..

Het zomer seizoen..
http://static.neregate.com/2015/05/nere ... art-v2.jpg

[WizardOfOss]

Had het gezien, staat zo op het eerste gezicht niet zo gek veel tussen wat direct mijn aandacht trekt:
- Durarara!! X2 Ten lijkt me interessant, maar dan moet ik eerst nog de vorige X2-reeks afkijken.
- Van Gangsta lees ik al de manga, dat kan wel een mooie serie opleveren.
- De twee eerdere series van Working!!! schijnen erg leuk te zijn, maar die heb ik dus ook nog niet gezien.
- Ushio to Tora wellicht?

Maar goed, als de hele zooi begint blijkt er misschien wel meer leuks tussen te zitten. Per slot van rekening had ik ook dit seizoen niet gepland zoveel series te gaan volgen...

Inmiddels nadert het lenteseizoen uiteraard ook op z'n einde, voor enkele series zit het er alweer op:

Allereerst Triage X. En dat is maar goed ook, want best was het zeker niet. Nu was het vanaf de eerste aflevering al wel duidelijk dat dit zeker geen hoogstaande serie zou gaan worden, maar tussen alle onzinnigheid en overvloedige fanservice door leek het door z'n over-the-top actie toch nog wel vermakelijk. Het grote probleem echter bij dergelijke films en series: ze gaan zichzelf te serieus nemen. Doen alsof het écht ergens over gaat, terwijl elke vorm van logica ontbreekt. En dan maakt het vermakelijke meer en meer plaats voor tenenkrommende elementen. En dan is er uiteraard nog de fanservice. Met de tieten van skippybal-formaat waar ik als man nog plaatsvervangende rugpijn van krijg en het chronische gebrek aan kleding valt nog te leven, dat was na de eerste aflevering al geen verrassing meer. Dat het voor TV regelmatig zwaar gecensureerd diende te worden, boeiend. Maar er zitten toch ook de nodige scenes in die dicht tegen aanranding of verkrachting aan zitten zonder dat het verhaal daar ook maar enige aanleiding toe geeft, en dat is wat mij betreft toch een brug te ver. Al met al maakt dat Triage X tot veruit de slechtste serie waarvan ik ooit het einde heb gehaald (al hint het zeer open einde nog wel op een vervolg wat ik zeker niet ga kijken), misschien zou ik mezelf toch maar eens moeten aanleren bagger eerder te droppen...
3/10

Dan Assassination Classroom. In het kort: een mysterieus octopusachtig, met mach 20 voortbewegend superwezen heeft de maan vernietigd, en dreigt hetzelfde met de aarde te doen. Dit tenzij een klas vol dropouts van een prestigieuze school erin slaagt hem binnen een jaar te doden. Iets wat op zichzelf al moeilijk genoeg is, maar bijkomstigheid is dat hij ook nog een geweldige leraar blijkt die het beste uit iedereen naar boven haalt. Het zal duidelijk zijn: realisme is niet de sterkste kant van deze serie. De absurde situatie wordt echter ten volle uitgebuit voor komische doeleinden. Koro-sensei mag dan over superkrachten beschikken, hij is zeker niet zonder gebreken. En daar maakt de klas dankbaar gebruik van in hun pogingen hem te doden. Uiteraard steeds tevergeefs, per slot van rekening mag de serie niet te snel zijn belangrijkste personage verliezen, zeker niet als een tweede seizoen reeds is aangekondigd. En uiteraard komen er geregeld andere figuren (waarbij Bitch-sensei een aparte vermelding waard is) voorbij die de dikke premie die op het hoofd van Koro-sensei staat graag zouden opstrijken. Ondertussen gaat het gewone schoolleven gewoon door, waarbij de E(nd)-klas dankzij hun uitzonderlijke leraar toch een serieuze bedreiging blijkt voor de elite van de school.

Hoewel het doorlopende verhaal vast ook in de helft van de afleveringen verteld had kunnen worden en en het vooral tegen het einde wat opgerekt aanvoelde waren de meeste afleveringen zeer vermakelijk. Blij vlagen wordt het wat serieuzer en sowieso zie je de leerlingen een duidelijke groei doormaken, maar de humor is zelden ver weg. Iets wat je ook mooi ziet in de manier waarop er enerzijds opvallend respectvol over professionele huurmoordenaars wordt gesproken, maar het stuk voor stuk wel behoorlijk maffe figuren zijn. Ik kijk dan ook zeker uit naar het vervolg, al is het maar om te zien hoe ze van misschien wel de sympathiekste antagonist ooit af komen.
8/10

Vervolgens Seraph of the End. Een serie die geweldig begon met een interessante en prachtig vormgegeven vampierwereld. Om die na een eerste aflevering alweer in te ruilen voor een school in de restanten van de gewone mensenwereld, beetje jammer. Onze hoofdpersoon geeft de mensen om hem heen ook wel heel veel redenen om hem voor baka uit te maken, iets wat zijn militaire loopbaan in het anti-vampierenleger vreemd genoeg niet in de weg staat. Gelukkig wordt het allemaal weer wat boeiender als ze eenmaal de confrontatie met de vampieren aangaan. Het interessante hierbij is toch wel dat er nadrukkelijk naar gehint wordt dat de mensen misschien toch wel niet de good guys zijn. Dit eerste seizoen voelt dan uiteindelijk ook vooral als een opzet naar meer dan dat het een afgesloten verhaal opleverde. Misschien niet heel origineel, wel goed uitgevoerd, waarbij de fraaie "geschilderde" achtergronden zeker een vermelding waard zijn.
7/10

En dan tot slot zit ook Ame-iro Cocoa erop. Eigenlijk zijn er maar twee redenen waarom ik dit ben blijven kijken: het duurt maar twee minuten per aflevering (minus ruim een halve minuut voor de OP), en ik was domweg nieuwsgierig of het uiteindelijk nog ergens over zou blijken te gaan. Misschien wel, maar dat ben ik door de extreem gefragmenteerde opbouw onderweg alweer vergeten. Wellicht dat je het anders ervaart wanneer je alle afleveringen direct na elkaar kijkt, maar nu was het gewoon het ultieme niks. 24 minuten van m'n leven verspild....
3/10

Dat waren de eerste 4, nog 10 te gaan, plus nog 4 doorlopende series...

[WizardOfOss]

En weer een hoop series afgerond:

Punch Line
Om te beginnen een van de positieve verrassingen: van een serie met de tagline "If he sees underwear, humanity will be destroyed!" had ik toch bepaald geen hoge verwachtingen. En jawel, zeker in het begin is het fanservice-gehalte aan de hoge kant, wat ook daadwerkelijk een paar keer het einde van de wereld tot gevolg had. Toch ontvouwt zich stukje bij beetje toch een tamelijk maf maar intrigerend verhaal wat ik onmogelijk in een paar zinnen kan samenvatten, maar het draait er uiteindelijk om dat de aarde weer eens gered moet worden van de definitieve vernietiging. Als er één ding is waarin Punch Line excelleert dan is het wel in nieuwsgierigheid opwekken, want ondanks het hoge WTF?-gehalte was al snel duidelijk dat het geen random ongein was, mede daardoor deed het me ook wel wat aan FLCL denken. Tot het einde toe blijft er het nodige te raden over, maar uiteindelijk weten ze het toch allemaal met een zekere binnen de serie passende logica en zonder al te opzichtige losse eindjes af te ronden. Geen mysterie wat je hersens doet kraken, maar wat je gewoon lekker over je heen moet laten komen. En dan is het toch een serie waar je veel lol aan kan beleven.
7.5/10

Ghost in the Shell: Arise - Alternative Architecture
Ik heb de serie gekeken zonder de Arise-OVA's te hebben gezien, ondanks dat ze blijkbaar hetzelfde verhaal over de totstandkoming van Section 9 vertellen ben ik toch wel benieuwd hoezeer dat de ervaring beïnvloed. Als ik het goed begrijp zijn de voornaamste verschillen (afgezien van de geheel nieuwe laatste twee afleveringen) vooral de volgorde en uiteraard de lengte van de afleveringen. En hoewel ik kan begrijpen waarom ze de Ghost Stands Alone-episodes naar voren hebben gehaald levert het in combinatie met de in tweeën geknipte afleveringen wel een nogal verwarrende en gefragmenteerde kijkervaring op. Ook al zijn personages an sich bekend, aan wiens kant ze staan is lang niet altijd duidelijk. En ik heb nu ook zeker niet het gevoel dat ik alles heb kunnen volgen. Desondanks wordt het geen moment frustrerend, de serie blijft van begin tot eind intrigeren, en de uitwerking is in alle opzichten overtuigend. Daarom toch een ruime voldoende, maar iets zegt me dat die hoger zou zijn uitgevallen wanneer ik alle afleveringen in een kortere tijd zou hebben gekeken.
7/10

I Can't Understand What My Husband Is Saying
Gezien het slot van de eerste serie had ik verwacht dat dit tweede seizoen nadrukkelijk over de komende baby zou gaan. Fout gedacht. De gezinsuitbreiding speelt uiteindelijk wel degelijk een rol, maar vooralsnog wordt dit vooral gebruikt om de relatie tussen Kaoru en Hajime een serieuzere kant te geven. En daarbij horen ook de nodige wederzijdse onzekerheden. Hoewel de mogelijkheden in de paar minuten per aflevering uiteraard beperkt zijn valt wederom op hoe goed deze tijd benut wordt, in dat opzicht is het een absolute tegenpool van Ame-Iro Cocoa. Ik ga m'n favoriete Japanse gezin de komende weken weer missen...
7.5/10

Is It Wrong to Try to Pick Up Girls in a Dungeon? a.k.a. een minstens zo onmogelijk lange titel in het Japans a.k.a. DanMachi
En de prijs voor de meest misleidende titel gaat naar.... Oké, protagonist Bell mag niet klagen over een gebrek aan aandacht van de dames, en zijn eigen interesse in de schijnbaar onbereikbare "Sword Princess" Aiz Wallenstein is tegelijk ook zijn grootste motivatie om sterker te worden, toch is dit slechts bijzaak in het verhaal.Er is ook niet een groot mysterie dat opgelost moet worden of een ander wonder dat verricht dient te worden. Nee, simpel gezegd volgen we alleen Bell tijdens zijn ontwikkeling (waarbij volop gebruik wordt gemaakt van een computerspel-achtig level-systeem) van kneusje tot de grote held, waarbij hij uiteraard ook de nodige mensen om zich heen verzameld. Oké, er wordt meermaals gehint op een dieper verhaal, maar veel wordt daar niet mee gedaan. Heel verheffend is het dan ook niet, maar door een aantrekkelijke wereld en leuke personages verveelt het geen moment. En aangezien Bell vast meer wil van Aiz dan een voorzichtige vriendschap en een paar gevechtstrainingen zal er vast nog wel een tweede seizoen volgen.
7.5/10

Gunslinger Stratos
In het kort: mensen uit twee verschillende tijdslijnen moeten in het verleden met hun andere ik vechten om een verdoemde toekomst te vermijden. Van de eerste aflevering was ik al zodanig niet onder de indruk dat ik de serie vervolgens wekenlang genegeerd heb. Tot ik ergens las dat er toch een interessante draai aan het verhaal werd gegeven, en ik toch weer verder ben gaan kijken. Nou, dat had ik net zo goed niet kunnen doen. Want hoewel er inderdaad wel een paar interessante aspecten de revue passeren (de timekeepers, maar zeker ook de momenten dat de personages uit de beide werelden eens een keer niet zoveel mogelijk kogels langs elkaar heen proberen te schieten) blijft er aan het einde van de rit toch een oninteressant en bovenal van elke vorm van logica gespeend verhaal over. De uitvoering is verder niet eens echt slecht te noemen, maar ook in geen enkel opzicht memorabel. Pure middelmatigheid.
4.5/10

Fate/stay night: Unlimited Blade Works 2nd Season
Na het eerste seizoen was m'n oordeel wat tweeledig: visueel zeer indrukwekkend, echter wat twijfels bij het verhaal en de personages. Maar wel de hoop dat het tweede seizoen dat recht zou zetten. Helaas, van die hoop is bar weinig terecht gekomen. Om positief te beginnen: Lancer is terug, en krijgt enkele geslaagde momenten zich te revancheren voor zijn korte, weinig indrukwekkende optreden in de eerste reeks. Maar dat was het dan wel zo'n beetje. Dankzij een nieuwe super-badguy is de rest ineens praktisch irrelevant. Illyasviel en Berserker lijken een veelbelovende rentree te gaan maken, maar worden snel uit de weg geruimd. Caster blijkt toch ook een minder groot obstakel dan gedacht. Dan volgt de strijd tussen Archer en Shiro die juist weer tot vervelens toe uitgesponnen wordt. Saber staat er ondertussen bij en kijkt ernaar, en Tohsaka lijkt te zijn veranderd in een machteloze damsel in distress. En dan zijn we alweer bij het slot aanbeland, waar Saber zich dan toch eindelijk nog één keer van haar sterkste kant mag laten zien, terwijl Tohsaka wel erg veel compassie toont voor iemand die herhaaldelijk geen beste bedoelingen met haar had. En dan blijkt Shiro ondertussen te zijn uitgegroeid tot een superverchter die het tegen de schier onoverwinnelijke Gilgamesh kan opnemen. Gaap. En dan is de laatste aflevering nog een epiloog waar ik totaal de toegevoegde waarde niet van zag. Ten opzichte van de eerste reeks ligt het eycandy-gehalte ook aanmerkelijk lager, met meer storende CGI en weinig boeiende gevechten. Nee, afgezet tegen de verwachtingen vooraf was dit een zware tegenvaller.
5/10

Plastic Memories
En helaas is het nog niet gedaan met de tegenvallers, want van Plastic Memories had ik op basis van de eerste paar afleveringen toch ook meer verwacht. Een wereld waarin levensechte "Giftia's" de plaats van mensen kunnen innemen maar daarbij wel gehinderd worden door een beperkte levensduur bood zeker mogelijkheden. En dan wordt er later ook nog een balletje opgegooid aangaande illegale ophaaldiensten voor Giftia's, daar wordt echter bar weinig mee gedaan. Maar nee, met name de tweede helft van de serie draait het vooral om de romance tussen Tsukasa en Isla. Oftewel een romance waarvan iedereen de onvermijdelijke einddatum weet. Dan moet ik toegeven: in de slotaflevering weten ze er een mooi einde aan te breien, gevoelig in plaats van overdreven dik aangezette dramatiek. Alles voorafgaand aan dat slot was echter een ander verhaal, per slot van rekening moest die hele romance eerst nog wel even tot stand komen. Dat leverde vooral flauwe humor en brave, onwennige puberromantiek op, veelal op het tenenkrommende af. Jammer, het had zoveel interessanter kunnen zijn. Alle ingrediënten waren aanwezig, maar net op het moment suprême leek de kok even spoorloos.
6/10

Knights of Sidonia: Battle for Planet Nine
Het eerste seizoen van deze SF-serie waarin het laatste restje mensheid door de ruimte zweeft en daarbij geregeld aangevallen wordt door monsterlijke Gauna was boeiend maar zeker niet zonder gebreken, en dat is bij dit vervolg niet anders. Het doorlopende verhaal blijft boeiend, er worden echter wel wat intrigerende zijstapjes gemaakt waar vervolgens niet zoveel mee gebeurt. Ook heeft deze reeks een vrij hoog licht-humoristisch bedoeld slice-of-life gehalte wat nogal eens de plank mis slaat. Dat zie je vooral terug bij belangrijkste nieuwe "personage" Tsumugi, een soort kunstmatige Gauna die aan de kant van de mensen vecht, er behoorlijk gruwelijk uitziet, maar dan wel weer een uiterst kawaii "uitsteeksel" (hoe noem je zoiets?) heeft voor interactie met mensen. In visueel opzicht doet het sterk aan de eerste serie denken: in basis een prachtig kille en sombere vormgeving, maar hoewel verbeterd blijven de CGI-personages aan de vlakke kant. Maar ondanks de gebreken blijft dit toch naar meer smaken.
6.5/10

Yamada-kun and the Seven Witches
Herrieschopper valt samen met het mooist meisje van de klas van een trap en slaagt erin haar in die val te kussen (iets wat als je het bewust probeert nooit zal lukken....), en plotseling blijken ze van lichaam te zijn gewisseld. Dat is slechts een begin van dit even onwaarschijnlijke als chaotische liefdesverhaaltje, want zoals de titel al wel duidelijk maakt zijn er meer meisjes met bijzondere krachten op school. Dit is een serie waar ik pas later aan begonnen was, maar na de eerste paar afleveringen leek dit al snel uit te groeien tot een van mijn favorieten van dit seizoen. Helaas weten ze dat niveau niet vast te houden, iets wat naar mijn idee voornamelijk komt door het veel te hoge tempo. Praktisch elke aflevering komt er wel weer een nieuw personage met evenzo nieuwe bijzonder krachten en een bijbehorend verhaallijntje voorbij, waardoor je aan het einde van de rit nauwelijks nog kan volgen wie wanneer met welke krachten aan het spelen is. En dat is toch jammer, want het idee biedt mogelijkheden genoeg, de hoofdpersonages zijn leuk, en aan geslaagde grappen is er ook zeker geen gebrek. Aardig vermaak, maar er had toch meer ingezeten.
6.5

Komend weekend rest dan nog de slotaflevering van Blood Blockade Battlefront (ze moeten die laatste aflevering wel heel erg verkloten wil dat geen lofzang opleveren), en dan zijn er nog de doorlopende series Shokugeki no Soma (na een rampzalige start is dat inmiddels een van m'n favorieten geworden), Arslan Senki (degelijk historisch verhaal met een fantasy-randje), Ninja Slayer (pulp zo slecht dat het toch weer best leuk is - Yearth!) en Sushi and Beyond (tamelijk flauw maar als liefhebber van Japans eten moet ik dit wel kijken). Ondertussen ben ik ook nog even snel Durarara!! X2 er doorheen aan het jagen, en vanaf morgen begint dan het zomerseizen

[Sha]

Nou, je bent wel een volhouder hoor Wizard..
Ik ben net als jou aan de meeste van die series begonnen, maar heb ze toch zeker niet allemaal afgemaakt.

- Triage, Punch Line, Ghost in the Shell, Shokugeki no Soma en Ninja Slayer hebben het zelfs niet meer dan een enkele aflevering volgehouden
- Danmachi is toch wel m'n favoriete nieuwe serie van het lente seizoen geworden, om de een of andere reden lagen Bell-kun en de rest me wel. Het is overigens maar de vraag of er nog een tweede seizoen komt, er schijnt weinig verhaal meer over te zijn, wat ik vreemd vind, want het geheel voelde eigenlijk aan als een soort van proloog.
- Yamada en Plastic Memories waren leuk genoeg om 20 minuutjes per keer aan te besteden, vooral bij Plastic Memories vroeg ik me af hoe ze het zouden eindigen...en daarin ben ik het wel met je eens, dat hebben ze toch wel goed gedaan.
- Arslan Senki kan ik ook wel waarderen, ik vraag me af in hoe verre het écht historisch is, maar ik kan me er toch zeker wel mee vermaken.
- Gunslinger Stratos, Seraph en Fate/Stay begonnen alle drie zo goed dat ik de series eigenlijk heb afgekeken in de hoop dat ze ook een sterk einde zouden hebben, maar helaas.
- Kekkai Sensen, Denpa Kyoushi en Ass Class, ben nog niet afgehaakt, heb wel een flinke kijk achterstand opgelopen ondertussen, maar ben wel van plan ze nog te gaan kijken.
- World Trigger, het verhaal is op zich nog wel ok, maar ik kan nog steeds niet wennen aan de rare bekkies die de karakters trekken.
- Kuroko no Basket (Season 3) is trouwens zonder twijfel de beste sequel van de laatste tijd, geweldige serie ook, hoop op een vierde seizoen.
- One Piece, aflevering 699(!) ondertussen, still going strong... en nog steeds op Dressrosa, maar het einde is in zicht.

Ik hoop toch wel op een sterker zomer seizoen, want het afgelopen half jaar heeft toch wel erg veel teleurstellende nieuwe series voortgebracht.

[WizardOfOss]

Nou, je bent wel een volhouder hoor Wizard..
Ik ben net als jou aan de meeste van die series begonnen, maar heb ze toch zeker niet allemaal afgemaakt.

Dat voorbeeld zou ik ook eens moeten volgen....ik was bij een aantal series al wel min of meer afgehaakt, maar toen ik even niks meer te kijken had heb ik ze toch weer opgepakt. Fout...

Toch was dit ook wel een "lastig" seizoen, aangezien er toch vrij veel series waren waarbij de eerste indruk meteen de juiste was. Vaak in negatieve zin, soms in positieve. Shokugeki no Soma is wat dat betreft wel een uitschieter, die had ik na die vreselijke eerste aflevering echt afgeschreven, toch blij dat ik dat niet gedaan heb. En ook Punch Line en DanMachi waren veel beter dan verwacht.

Wat me wel een beetje verbaasd is dat je ook bij GitS al direct was afgehaakt. Het haalt het weliswaar zeker niet bij de eerste film (ik neem aan dat je die al gezien hebt?) maar als onderdeel van de franchise is het toch lakker kijkvoer.

Overigens stond er op Tofugu een mooi stuk over de technische achtergrond van anime, wat anime (anders dan alleen de Japanse afkomst) nu onderscheid van andere animatie. Eigenlijk is Ninja Slayer zowat de ultieme anime

[WizardOfOss]

En het zomerseizoen is officieel begonnen!

Ranpo Kitan: Game of Laplace
En dat begin had slechter gekund, heel veel slechter. Want hoewel ik nog niet helemaal weet wat ik van deze serie moet gaan verwachten is de eerste aflevering in ieder geval intrigerend. Een 13 jarige scholier (wellicht het broertje van Nagisa uit Ass-Class?) wordt op een dag wakker in z'n schoolklas met een zaag in z'n hand, en met de onthoofde leraar in een nogal aparte houding. Uiteraard krijg je in zo'n geval niet alleen de politie op je dak, maar ook een mysterieuze superspeurder. En al snel blijkt dat de leraar in kwestie ook een nogal macabere hobby had...

De serie is gebaseerd op verhalen van Edogawa Ranpo, een schijnbaar beroemde schrijver van mystery-verhalen die dit jaar precies 50 jaar geleden is overleden. Afgaand op zijn reputatie zal het met het verhaal dus wel goed zitten. Wat me wel wat verwondert is hoe de serie enerzijds bijna schattige personages heeft maar dit combineert met behoorlijk gruwelijke beelden en sowieso een tamelijk naargeestige sfeer. Dan ben ik toch benieuwd of die tegenstelling onderdeel van het bronmaterieel is, of een stukje eigen inbreng van de makers van de anime.

[Sha]

Ik heb sommige anime, waaronder waarschijnlijk GitS, misschien ook niet echt de kans gegeven. Voornamelijk door het luxe probleem dat ik nog zoveel te kijken heb.

Ziet er inderdaad uit als een interessante start van het seizoen, helaas heeft mn Mac gister de geest gegeven en zal voor mij de start van het seizoen nog even op zich laten wachten

[WizardOfOss]

Da's even minder...toch hopelijk geen last van het Adam&Eva-virus? It takes a byte out of your Apple

[Sha]

Hehe nee, het is m'n videokaart, maar het gaat me wel een rib uit m'n lijf kosten

[Sha]

En? Zit er nog wat leuks bij dit seizoen tot nu toe Wizard?
Nieuwe computer besteld, na het weekend kan ik weer beginnen

[WizardOfOss]

Het is tot nu toe nog niet heel erg overtuigend. Over Ranpo Kitan had ik het al gehad, verder heb ik nu gekeken:

• Gangsta: kende ik reeds van de manga, over twee "klusjesmannen" in een stad vol gespuis. De een is een gigolo met één oog, de ander een dove vechtersbaas. Samen voeren ze opdrachten uit voor zowel de politie als de diverse bendes, zo moet er in deze eerste aflevering even een iets te brutale nieuwe bende opgeruimd worden. Hun team wordt al direct versterkt door een voormalig prostitué. Sluit naadloos aan op de (opvallend genoeg door een vrouw geschreven manga), dus met een lekker ruig sfeertje en een gezonde dosis bruut geweld. Doet ook zeker denken aan het geweldige Black Lagoon, al weet ik uit de manga al wel dat het toch een wat andere, serieuzere kant op gaat.
• Ushio to Tora: een nieuwe adaptatie van een manga uit de vroege jaren '90, en die sfeer straalt het ook echt uit. Ushio woont met zijn vader in een tempel, en wordt gek van de eindeloze verhalen van zijn vader over onder meer een magische speer die ergens in de tempel aanwezig zou moeten zijn. Per ongeluk ontdekt hij waar: in een verborgen kelder blijkt die speer al 500 jaar een demoon vastgepind te houden. Hoewel de demoon heel eerlijk verteld dat hij hem gaat opeten is Ushio uiteindelijk toch genoodzaakt hem te bevrijden, wat het begin vormt van een onwaarschijnlijke samenwerking. Pure shonen-actiecomedy van de vermakelijke soort, al is het uiteraard wel afwachten of dat ook de geplande 39 afleveringen leuk blijft.
• Durarara!! X2 Ten: gaat naadloos verder waar het ietwat tegenvallende X2 Shou uit het winterseizoen geëindigd was: de rust mag dan zijn wedergekeerd, er hangt direct alweer een nieuwe dreiging in de lucht. Kan ik kort over zijn: verplichte kost als je de eerdere series kon waarderen, maar zonder voorkennis niet te kijken.
• GATE: eentje uit de categorie "hoe absurd kan je het maken". Een 33-jarige otaku is onderweg naar een doujinshi-beurs als er in hartje Tokyo een portaal open gaat waar een Romeins leger, draken en andere rare wezens doorheen komen, die meteen erop lus beginnen te moorden. Gelukkig blijkt onze otaku ook een beroepsmilitair (de serie is blijkbaar gefinancierd door de JSDF), dankzij zijn inspanningen worden veel levens gered. Ondertussen maakt het leger korte metten met de ongenode bezoekers, een draak blijkt toch geen partij voor een gevechtshelicopter. Om een volgende bloedbad te voorkomen besluit het leger dat aanvallen de beste verdediging is, en dus gaat er een troepenmacht inclusief onze otaku in omgekeerde richting de poort door. Het is zo belachelijk dat het weer helemaal leuk wordt, maar ik heb geen idee wat ik van het vervolg moet verwachten.
• Rokka no Yuusha: Ook ik heb hier een wat dubbel gevoel bij: we hebben weer eens een overmoedige "held" die het met een team van andere supervechters tegen het tegen "het kwaad" moeten gaan opnemen, en ik heb nog weinig gezien wat op originaliteit wijst. Op één niet te verwaarlozen aspect na dan: de Azteeks aandoende setting welke ik nog niet eerder zo in een anime gezien heb. Het is de vraag of dat voldoende is om het interessant te houden.
• Charlotte: en nog eentje die niet voor de originaliteitsprijs gaat. We hebben weer eens een scholier met bijzondere krachten, in dit geval iemand die voor maximaal 5 seconden iemand anders z'n lichaam kan overnemen. Leuk om meisjes mee te begluren of pestkoppen terug te treiteren, maar ook verrekte handig om te spieken bij examens en zo met een topscore op een prestigieuze school toegelaten te worden en daar direct het mooiste meisje van de klas te versieren. Tot blijkt dat er meer jongeren met soortgelijke krachten zijn, welke allemaal naar een speciale school gestuurd worden. Heeft z'n momenten maar is bij vlagen ook knap irritant.
• Joukamachi no Dandelion: over een gezin met 9 kinderen, uiteraard stuk voor stuk met bovennatuurlijke krachten. En o ja, het betreft een koninklijke familie die lekker gewoon is gebleven, en vader de Koning heeft besloten dat zijn opvolging democratisch bepaald moet gaan worden. Heeft z'n momenten, maar is toch overwegend echt mierzoet. Gelukkig zit er geen glazuur op m'n ogen, anders was het er geheid afgesprongen...
• Shimoneta: Japan is veranderd in een extreem-puriteins land, iedereen loopt met een halsband rond die elk ook maar enigszins schunnig woord bestraft, en vunzige blaadjes worden op Fahrenheid 451-achtige wijze vernietigd. Hoe baby's verwekt worden? Huwelijk, meer details zijn ontoelaatbaar. Onze protagonist is net van school verkast omdat hij een oogje heeft op de über-correcte voorzitster van de studenteraad, maar komt al snel in aanraking met een mede-studente die stiekem een "terrorist" is. Hoe dan? Door met vunzige plaatjes en dubbelzinnige woordgrappen te strooien. Of door de hele klas te laten klaarkomen door ze een creatief stukje vliegenporno (jawel, vliegen!) te laten zien. Vooral erg flauw.

En dan nog een paar shorts:

• Miss Monochrome 2: een tweede seizoen over deze android die tevergeefs probeert een idol te worden. De eerste reeks was best vermakelijk, de grappen waren precies goed om 3 minuten (plus een minuut voor de creepy ED) te vullen. Bij deze nieuwe reeks zijn de afleveringen liefst verdubbeld qua lengte, al is het wel een beetje belachelijk dat een serie van 8 minuten per aflevering nu een OP van een volle minuut en een een ED van liefst anderhalve minuut heeft. Maar zelfs dan nog is de effectieve tijd dus bijna verdubbeld. Helaas moet deze eerste aflevering het eigenlijk doen met slechts één tamelijk flauwe grap die dus enorm opgerekt wordt. Een behoorlijk valse start dus.
• Wakako-zake: meisje maakt na elke werkdag nog even een omweg voor wat sake en een hapje eten. Weinig verheffend en zelfs wat irritant-snobbistisch, maar ik ben nu eenmaal een sucker voor alles wat over Japans eten en drinken gaat...
• Okusama ga Seitokaichou!: onze protagonist verliest de voorzitters-verkiezing voor de studentenraad aan een meisje dat met condooms strooit. 's Avonds staat ze plotseling voor z'n deur, en blijken ze aan elkaar uitgehuwelijkt te zijn. Levert dat komische momenten op? Euh, om te testen hoe serieus ze het meent gaat ie maar direct aan haar tieten lebberen. Laat maar...
  (eerlijk is eerlijk, als er bij een aflevering "uncensored" staat had ik toch eigenlijk al beter moeten weten...)

Ik heb nu Overlord in de wachtrij nog staan, maar bepaald geen hoge verwachtingen daarvan. Wel enthousiaste reacties gezien op Gatchaman Crowds Insight, maar dan moet ik toch eerst nog het eerste seizoen er doorheen jagen. Idem bij Working!!!, daar moet ik dan zelfs nog twee seizoenen inhalen...

Ondertussen overigens wel irritant: Kekkai Sensen a.k.a. Blood Blockade Battlefront mag dan de absolute topper van het voorjaarsseizoen zijn, geweest, de laatste loodjes wegen duidelijk het zwaarst. Met nog slechts twee afleveringen te gaan werd er ineens een recap tussendoor gegooid, terwijl al direct duidelijk was dat dat het uitzendschema daardoor in de knel zou gaan komen. De week erna dan toch de voorlaatste aflevering. Vervolgens werd de slotaflevering eerst een week uitgesteld, en vervolgens voor onbepaalde tijd. Een enkele aflevering zou namelijk te kort zijn om het verhaal af te ronden, en dus gaat er een extra lange aflevering volgen. Nu zou er gezien het succes van de serie (de net uitgebrachte DVD's/BR's domineren ook direct de verkoopstatistieken) geen reden voor onzekerheid hoeven zijn, maar na nu alweer een week doodse stilte begin ik toch een tikje ongerust te worden...

[WizardOfOss]

En nog een paar aanvullingen:

• Bikini Warriors
  Had deze op voorhand eigenlijk al geskipt, zowel de titel als de wat ik er vooraf van gezien had beloofden weinig goeds. Maar ach, het betreft een short van slechts een paar minuten, dus toch maar even gekeken. Die moeite had ik me gerust kunnen besparen. Schijnbaar is het eigenlijk bedoeld als satire op series waarin voluptueuze dames in nietsverhullende "harnassen" ten strijde trekken, het is echter domweg volstrekt ongrappig.
• Hetalia - The World Twinkle
  En nog een short die ik net zo snel weer kan vergeten. Stereotypen van landen uitgebeeld middels katten. Tamelijk random en geen moment echt grappig. Blijkbaar is het al het zoveelste vervolg uit een reeks, alleen dan normaal gesproken met bishounen in plaats van katten. Waarmee het waarschijnlijk juist nóg minder interessant zou zijn geweest. Laat maar.
• Monster Musume no Iru Nichijou
  Okay, that was weird...
  
  De serie begint met onze protagonist in bed, innig omhelsd door een mooie meid. Een beetje te innig zelfs, hij dreigt namelijk te stikken. Dus wat doe je dan: je gaat op zoek naar een gevoelig plekje. Dat plekje is al gelukkig al snel gevonden, en na wat stimulatie krijgt hij weer lucht en komt zij klaar. O ja, klein detail: zij is een lamia, oftewel half mens, half slang, en dat gevoelige plekje was het uiteinde van haar lijf. Dergelijke demi-humans zijn lange tijd door de overheid verborgen gehouden, maar als gevolg van de Interspecies Cultural Exchange Act nu een redelijk gewone verschijning in Japan. Wel met een paar regeltjes: de beide rassen mogen elkaar niet verwonden, en ook sex is uit den boze. En daar zit onze protagonist dan met een groot, sterk en hitsig slangenmens in z'n huis. En schijnbaar komen daar binnenkort nog o.a. een "harpy" en een centaur bij. Right...
  
  Desondanks slaagt de serie er toch in meer te zijn dan een flauwe ecchi fanservice-harem, en dat is gezien het hierboven beschrevene toch best knap...

Ondertussen trouwens ook begonnen aan de eerste reeks van Gatchaman Crowds, knap vaag. De eerste aflevering deed een soort geanimeerde Power Rangers on LSD vermoeden, maar in de tweede aflevering lijkt het alweer een totaal andere kant op te gaan (nou ja, de LSD lijkt vooralsnog een constante factor). En afgaand op wat ik ervan gelezen heb moet het dan eigenlijk allemaal nog maar beginnen. Ik weet niet of ik het goed of leuk kan noemen, maar fascinerend is het zeker.

[WizardOfOss]

En nog een paar aanvullingen:

• Himouto! Umaru-chan, Umaru is in het openbaar de perfectie zelve: een voorbeeldige leerlinge, goed in sport, het mooiste meisje van de klas en voorbeeldig qua gedrag. Eenmaal thuis bij haar broer maakt ze echter een drastische transformatie door, en verandert ze in een onuitstaanbare, aartsluie otaku-sloddervos. Best grappig, maar dit had wellicht beter gewerkt in de vorm van shorts.
• Prison School, over vijf jongens die op wat voorheen een pure meisjesschool was terechtkomen. En daar uiteraard gaan gluren, en daarbij betrapt worden. Als straf belanden ze in een gevangenis binnen de school, en moeten zware werkstraffen uitvoeren. Bij het minste of geringste worden ze daarbij door een op een SM-dominatrice gelijkende bewaakster verrot getrapt en vernederd. De enige goede grap aan het geheel? Vier van de vijf vinden dat nog leuk ook. Bagger van de vervelendste soort.
• God Eater, een typisch gevalletje "laatste restje mensheid moet met achterlijk grote zwaarden de vreemde monsters van zich afslaan". Niet heel interessant dus, maar aan spektakel (en budget) geen gebrek. De animatie is wel "apart", maar ik ben er nog niet over uit of ik dat positief moet vinden.
• Dragon Ball Super, de eerste nieuwe reeks van Dragon Ball in jaren, en voor liefhebbers van de serie vast heel leuk. Maar ik was vroegâh al geen liefhebber, en afgaand op de eerste twee afleveringen gaat deze nieuwe reeks daar geen verandering in brengen.
• Gakkou Gurashi!, over een groep meisjes die op school de "School Living Club" vormen, wat inhoudt dat ze daadwerkelijk in de school leven en zelfvoorzienend zijn. En zich daar met schattige dingen zoals het eten van spaghetti en het achtervolgen van een ontsnapte puppy bezighouden. 20 minuten lang heb ik me afgevraagd wat hier in vredesnaam interessant aan zou moeten zijn....en dan volgt er een twist die zelfs M. Night Shyamalan met zijn oren zou doen klapperen. Ik heb werkelijk geen flauw idee wat nu verder van deze serie te moeten verwachten, maar slechts zelden heeft een aflevering me zo nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg...

[Sha]

Computer in huis, boxjes gekocht... weekendje Efteling zit er weer op... de eerste serie die ik ga proberen is je laatstgenoemde serie, nieuwsgierig wat jou zo nieuwsgierig maakt

[WizardOfOss]

de eerste serie die ik ga proberen is je laatstgenoemde serie, nieuwsgierig wat jou zo nieuwsgierig maakt

En? Had je dat zien aankomen?