Zojuist fietste ik naar mijn karate training toe, toen plots mijn ketting los schoot. Dat was balen, helemaal omdat ik ook nog eens midden in een buurt stond waar een paar maanden geleden een paar jongens van mijn school finaal de grond in waren getrapt (het ziekenhuis in zelfs) door een enorme groep Molukse jongens, het was daarnaast ook nog donker.
Enfin, ik vloeken en alles wat daarbij komt kijken (wat blijkt, een trap tegen je fiets geven zorgt er niet voor dat de ketting er weer op gaat
). Ik besloot het onderspit te delven en terug naar huis te lopen.
Tot zover dat wat eigenlijk in de Klaagmuur thuis hoort. Want, toen ik eenmaal een stuk terug was gelopen liep ik langs een man die buiten een sigaret stond te roken. In het voorbij gaan vroeg de man "krijg je je ketting er soms niet op?", ik antwoordde met mijn handen onder het smeer "nee, het wilde niet zo lukken." Waarop de man antwoordde "geen probleem, dat doe ik wel even." Ik vroeg nog of hij het niet erg vond om vuile handen te krijgen, maar nee "in de bouw zijn wij niet bang voor vieze handen." Terwijl hij bezig was gaf hij mij nog tips ook.
Nouja, dat was het wel zo'n beetje. Ik was in ieder geval erg onder de indruk dat iemand 's avonds in het donker, vlak bij een toch wel enigszins heftige buurt vrijwillig aanbiedt om iemand zijn ketting erop te leggen, het doet mij goed zulke mensen tegen te komen
