Long time no see! Welcome back, Margot!
En dan nog even uitleggen hoe we thuis zijn gekomen
2 dagen geleden ging onze motor in staking. We zijn vervolgens weggesleept naar een Renault-garage, maar ja, een Chrysler is geen Franse auto dus daar konden ze niet veel mee. Het is toen nog gelukt de auto een paar keer te starten, dus het was nog wel mogelijk om bij een hotel te komen. De dag daarop gingen we weer terug naar de Renault-garage. Het was weekend, dus alles ging om twaalf uur dicht. Omdat het gelukt was om de auto een paar keer te starten waren we van plan om, op hoop van zegen, weer verder te rijden (we hadden nog 759 KM voor de boeg). We zijn eerst nog even naar een Chevrolet-garage geweest, die ongeveer 100 meter van de Renault-garage verwijderd was. Maar toen we hem daar probeerde te starten was de auto volledig fini... En de auto moest nog terug naar de Renault-garage. De enige oplossing was duwen... Na een conclaaf met de ANWB, ze maken hun slogan niet waar, is er vervangend vervoer geregeld in de gedaante van een Volvo. Gelukkig kun je die wel altijd vertrouwen. Maar de Volvo was nog 170 KM van ons verwijderd... Mijn broer en mijn vader hebben toen een taxi gepakt, en ik met mijn zusje en moeder zijn gewoon even naar een winkelcentrum geweest. Toen we die auto eenmaal hadden konden we weer verder. Onze Chrysler was een zeven-persoons auto, dus de Volvo, die vijf-persoons was, was toch wat minder fijn rijden achterin, al is het meer dan een degelijke auto. Tegen de tijd dat we weer terug gingen was het al tegen zeven uur 's avonds, dus dat het nachtwerk zou worden was een feit. Na een redelijk oncomfortabele rit achterin zijn we rond half vijf veilig en wel aangekomen in Rhenen!
