Remon's Marlon Brando topic

[Remon]

Inderdaad een onvergetelijke rol van een sublieme Brando. Naar mijn smaak één van de beste rollen ooit en van zijn vroege films (jaren 50) die ik gezien heb vormt dit samen met On the Waterfront toch wel het hoogtepunt van 'the great man'. Mooi topic wat ik als Brando fan zeker zal volgen.

Mooi om te lezen dat er hier nog meer fans van Brando zitten. Hoeveel heb je gezien van hem?

[Colonel_Kurz]

Mooi om te lezen dat er hier nog meer fans van Brando zitten.

Dat is iedereen toch wel een beetje?

[Remon]

Er zijn zat mensen die vinden dat hij teveel matige films heeft gehad, en zelfs mensen die hem niks vinden en bijv. zijn stem belachelijk maken.

[Colonel_Kurz]

Oh, hij heeft inderdaad zat matige films gemaakt, maar dat doet niets af aan de goede.

[Remon]

Viva Zapata! (1952)
Regie: Elia Kazan
Genre: Drama/Western

Vrijwel direct na de opnames van A Streetcar Named Desire, kwam hij terecht in de volgende film van Elia Kazan: Viva Zapata! De film gaat over Emilio Zapata (Brando), een van de belangrijkste mannen in de Mexicaanse revolutie, die in opstand komt tegen dictator Diaz. Samen met zijn broer Eufemio (Anthony Quinn) en enkele trouwe mannen krijgt hij steeds meer aanhangers voor een eerlijke verdeling van het land. Daarnaast probeert hij de hand te winnen van Josefa, een rol van Jean Peters.

Vooraf was er wat commotie toen Anthony Quinn hoorde dat Brando de hoofdrol kreeg, terwijl hij naar eigen zeggen meer op een Latino leek. De twee hebben uiteindelijk via een weddenschap wie het verst in de Rio Grande kon urineren bepaald wie Emilio Zapata ging spelen, en wie de broer mocht zijn. Quinn verloor de weddenschap, maar won later wel een Oscar voor beste mannelijke bijrol.

De film zelf blijft mijn inziens nog overeind staan na al die jaren. Het ziet er misschien wat gedateerd uit, en de overgangen gaan wel erg snel, maar de film vliegt voorbij. Het is alleen jammer dat een film die cinematografisch zo goed elkaar in zit, zulke matige dialogen heeft. Historisch correct is de film niet helemaal, zo werd Zapata in het echt

Spoiler

geen president

, maar de uniformen en locaties zien er wel geloofwaardig uit.

Brando zelf werd weer genomineerd voor een Oscar, maar verloor nu van Gary Cooper met zijn rol als Will Kane in High Noon. Hij portretteert de Mexicaan met charisma en passie, en dankzij wat make-up en snor lijkt hij zelfs op de gebruinde Guerilla-leider. Als voorbereiding op de film verbleef hij enkele weken in een Mexicaans dorp, om alle gewoontes te ervaren. Tussen legendarische rollen in A Streetcar Named Desire en On The Waterfront is deze rol wat onderbelicht, maar nog steeds erg geslaagd.

Volgende film: Julius Caesar (1953)

[Swampman]

Mooi om te lezen dat er hier nog meer fans van Brando zitten. Hoeveel heb je gezien van hem?

Even langs IMDB geweest en dan kom ik toch tot 19 films waarbij ik wel moet toegeven dat ik een flink aantal daarvan (Last Tango in Paris, The Chase, The Fugitive Kind, The Men) een behoorlijke tijd terug voor het laatst gezien heb en deze niet meer zo vers in mijn geheugen liggen. Dit topic is wel een mooie aanleiding om een aantal van zijn films opnieuw, dan wel voor de eerste keer te bekijken (mits ik ze ergens kan opduiken). Viva Zapata! ontbreekt nog steeds op mijn lijstje, dus een goed moment om deze eens een keer te bekijken.

[Remon]

Julius Caesar (1953)
Regie: Joseph L. Mankiewicz
Genre: Historisch/Drama

Al in 1934 overwoog Metro-Goldwyn-Mayer het theaterstuk van Shakespeare over de moord op Julius Caesar te verfilmen. De studio koos uiteindelijk voor Romeo & Juliet en het idee verdween in de ijskast. Nadat enkele jaren later Orson Welles de film wou maken, ging hij toch in productie onder leiding van Joseph L. Mankiewicz, die eerder onder andere All About Eve maakte. Terwijl MGM aanvankelijk Laurence Olivier wilde in de rol van Marcus Antonius, liet Mankiewicz zijn oog vallen op Richard Burton. Producent John Houseman had echter ook een optie, Marlon Brando. Brando was na 2 Oscar-nominaties op het toppunt van zijn roem, en had net een andere iconische rol neergezet in The Wild One. Omdat Brando weigerde een screentest te doen, werden er geluidsopnamen gemaakt van zijn stem, omdat hij bekend stond als 'de mompelaar'. Waar de eerste opnames tegenvielde, werd Brando uiteindelijk alsnog ingehuurd door de studio.

Het historische niet helemaal correcte epos vertelt het verhaal over de aanslag een groep senatoren op Julius Caesar en de gevolgen ervan. Marcus Antonius zint op wraak, maar beheerst zich. Het enige wat hij vraagt is of hij mag spreken op de begrafenis van Caesar. Een van de daders, Brutus, stemt toe. Marcus Antonius laat het echter het bebloede lijk zien van Caesar, waarna het volk razend is op de verradelijke senatoren.

De producenten waren zeer onder de indruk van de uitstraling van Brando in zijn eerste klassieke rol. Het is dan ook duidelijk te horen dat hij geoefend heeft op zijn stem. Na een korte introductie in de film, verdwijnt hij even van het podium. Na de moord krijgt hij echter nog wat screentime met als hoogtepunt een minutenlange speech. De film was een groot succes, en kreeg diverse prijzen en nominaties. Brando, wiens kapsel een tijdlang mode werd onder jongeren, werd weer genomineerd voor een Oscar, maar mocht weer het beeldje niet meenemen.

Ondanks alle lovende berichten, kon de film mij niet helemaal bekoren. De hoofdrolspelers Mason, Gielgud en Brando maken indruk, maar de film blijft maar voortkabbelen. De decors zijn volgens de huidige maatstaven vrij matig, en ook de dialogen, ik ben dan ook geen Shakespeare-fan, waren te traag. Al met al een prima film, maar not my cup of tea.

Volgende film: The Wild One

[Colonel_Kurz]

Lovende berichten? Ik heb je nog zo gewaarschuwd!

[Remon]

Jij wel, maar een 7,4 op IMDb, 3,08 op MovieMeter en de aantal prijzen/nominaties beloofde wel wat.

[Colonel_Kurz]

Shakespeare kan een stuk levendig verfilmd worden dan dat.

[Remon]

The Wild One (1953)
Regie: László Benedek
Genre: Drama

Nadat Marlon Brando wegliep van de set van de Franse film Le Rouge Et Le Noir, na onenigheid met regisseur Claude Autant-Lara, verbond hij zichzelf aan The Wild One. Weer een iconische rol zo zou later blijken. Brando werd een tieneridool voor de rebelse jonge generatie uit de jaren '50. De lerenmotorjacks (Brando's) waren niet aan te slepen. Zelfs grootheden spiegelde zich aan hem: De naam van de bende 'The Beetles' inspireerde de Engelse popband, James Dean kocht spontaan een Triumph en werd later een 'Rebel Without A Cause', en Elvis Presley liet prompt zijn bakkebaarden staan.

In de film speelt Brando Johnny, de leider van een motorbende. Nadat ze weg worden gestuurd bij een racewedstrijd, besluiten ze de trofee te stelen. De bende blijft in de stad rondhangen en Johnny wordt verliefd op Kathie, de dochter van de plaatselijke sheriff. De eerste problemen komen er als een andere bende, The Beetles, verschijnt in de stad. Als Johnny gearresteerd wordt op verdenking van doodslag loopt het pas echt uit de hand.

The Wild One was vanaf de premiere een controversiële film. In verschillende landen werd de film verbannen
of slechts voor volwassenen getoond. Dat lijkt nu een beetje overdreven want er gebeurt gekgenoeg vrij weinig in de film. Erger dan wat scheldpartijen en wat kleine vechtscènes wordt het niet. Psychologisch heeft de film vrij weinig om het lijf. Des te knapper is het hoe Brando Johnny veel diepte mee geeft, waardoor je echt meeleeft met het personage. Ondanks hij de leider is, merk je zijn onzekerheid. Hij wisselt zijn agressieve leiderschap geweldig af met de liefdevolle scènes met Mary Murphy (Kathie). Ondanks bij de film de jaren gaan tellen, is dit zeker een aanrader voor iedereen. Cultklassieker met een fantastische rol van Brando.

[Remon]

On The Waterfront
Regie: Elia Kazan
Genre: Drama

Regisseur Kazan was het meest opvallende lid van Hollywood die in de jaren vijftig voor de senaatcommissie van
'communistenjager' Joseph McCarthy verscheen, en daar namen noemde van mensen die wel eens communistisch konden zijn. Veel van zijn collega's keken hem vervolgens met de nek aan. De film 'On The Waterfront', over een heldhaftige verklikker, is Kazan's antwoord naar zijn criticasters. Het zou een mijlpaal worden in de filmgeschiedenis.

De Waterfront Crime Commission staat op het punt publieke hoorzittingen te houden over vakbondsmisdaden en infiltratie
ervan door de onderwereld. Terwijl de havenarbeiders tegen elkaar worden opgestookt, wordt Terry Malloy (Marlon Brando) ongewild betrokken bij de moord op een medehavenarbeider. De moord gebeurt in opdracht van maffiabaas Johnny Friendly (Lee J. Cobb) die tevens de vakbondsleider is en, geholpen door onder andere Terry's broer Charley (Rod Steiger), alle illegale criminele activiteiten in de haven overziet. Als Terry de zus van de vermoorde man ontmoet en leert kennen, begint de moord steeds zwaarder op zijn geweten te wegen.

Na geslaagde samenwerkingen in A Streetcar Named Desire en Viva Zapata! wilde Kazan graag weer Brando in zijn film.
Nadat hij korte twijfeling, waarbij Frank Sinatra in beeld kwam, verbond Brando zich aan de film, en begon de productie.
De film, die lichtjes gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, werd in iets langer als een maand opgenomen op locatie in
New Jersey, inclusief alle steegjes en daken, wat prachtige shots oplevert. Hij werd dan ook bijzonder goed ontvangen. Van Rotten Tomatoes kreeg hij een 100% rating, en Roger Ebert stelde dat Kazan en Brando de geschiedenis hadden veranderd. Ook de Academy was tevreden: 8 gewonnen Oscars, waaronder de Oscar voor Beste Acteur voor Marlon Brando.

Die gewonnen Oscar is natuurlijk geheel terect. Bij zijn vorige films werd hij al geprezen, maar ook verweten dat zijn
stem bijvoorbeeld niet geschikt was. In On The Waterfront zien we Brando op zijn best. Elke scène komt hij zo krachtig,
maar toch zo naturel over, alsof hij niet aan het acteren is. Later zou ook blijken dat hij veel scènes geimproviseerd heeft. De scène waarbij hij met de handschoen speelt van Edie stond niet in het script, maar werd zo gefilmd omdat Eva Marie Saint haar handschoen liet vallen. Het mooiste stukje is natuurlijk de wereldberoemde taxi-scene, dat later zou worden gekozen tot 3e memorabele tekst in de filmgeschiedenis:



De door velen geprezen muziek vond ik persoonlijk tegenvallen. De keuze pakt soms goed uit, maar is vaak te bombastisch. Wat overblijft is een film dat een krachtig verhaal is over gerechtigheid en morele twijfel, voorzien van prachtige dialogen, maar bovenal is On The Waterfront een stuk geschiedenis.

[Rem]

Heb dinsdag nog een boek over Brando gekocht. Ga dit topic in de gaten houden! Altijd leuk zoiets, en on the Waterfront is wel één van zijn oude pareltjes. Al vond J. Cobb een beetje té. Verder wel een mooie film.

[Remon]

Klinkt goed. Welk boek als ik vragen mag?

[Remon]

Désirée (1954)
Regie: Henry Koster
Genre: Historisch/Romantiek

Na vier Oscar-nominaties vond Brando het tijd om eens wat andere films uit te proberen. In 1954 begon hij uiteindelijk
in de productie van Désirée. Producent Darryl F. Zanuck zag graag Audrey Hepburn als de vrouwelijke hoofdrolspeler,
maar uiteindelijk tekende Jean Simmons voor de titelrol.

De film vertelt het geromantiseerde verhaal van Désirée Clary en haar relatie met Napoleon Bonaparte. Toen ik het hoesje
zag, hoopte ik op een mooi verhaal over de kleine Franse generaal, maar het verhaal focust zich meer op het liefdesleven
van Désirée. Bekende gedeeltes als het gevangenschap of St. Helena of de slag bij Waterloo, worden wel genoemd, maar
nergens goed in beeld gebracht. Wat wel mooi in beeld wordt gebracht zijn alle dialoogscènes. De setaankleding klopt, en ook wordt er mooi met de kleuren gespeeld. De film werd dan ook terecht genomineerd voor een Oscar voor Best Art Direction en Costume Design.

Zoals gezegd draait het verhaal om Désirée, en niet om de grote veldslagen. Eenmaal die teleurstelling verwerkt te hebben
dat deze film gewoon vrijwel volledig gevuld is met langdradige dialogen. Als je ervan houdt, prima. Marlon Brando speelt
Napoleon Bonaparte vrij ingetogen, maar gaat nergens echt de fout in. Ondanks de aanmoedingen van regisseur Koster
liep Brando ook ongeinspireerd over de set, en had hij er maar weinig zin in. Helaas is deze film de eerste tegenvaller.