'Het heelal is oneidig groot', maar is dat wel zo? Wie heeft ooit onderzoek gedaan hiernaar, en tot hoeverre is dit onderzoek betrouwbaar?
Al jarenlang vraag ik mijzelf deze kwestie af. Misschien zal de antwoord nooit komen, in ieder geval niet in mijn levensjaren.
Wij mensen vinden het normaal dat alles een einde heeft: Een film, jeugd, leven, orgasme, pijn, plezier.. Misschien is 'einde' ook een erg relatief begrip, maar dat het universum oneindig is, daar kan ik me toch niets bij voorstellen.
Als ik bij mijzelf denk dat de mogelijkheid bestaat om sneller dan het licht te reizen (en laten we nu aub niet beginnen over tijdreizen), en ik reis alle richtingen in het universum op, is het dan niet te gek voor woorden dat er nooit een 'einde' komt? Of ben ik nu erg naïf aan het doen? De gedachte dat je je op een gegeven moment aan de 'rand' van het universum bevindt klopt naar mijn mening ook weer niet, want wat zit er aan de andere kant van die rand? Niets? Dat is het universum toch? Ik kan me hier werkelijk waar gek over maken, eigenlijk zou ik het tot rust moeten laten komen en het vergeten, maar dat kan ik niet. Ik denk dat de situatie ook veel complexer ligt dan eindig/oneindig.
Een klein ge-googled onderzoek wees uit naar 'the big bang theory'. Wat ik hieruit heb begrepen is dat het universum zich in een razende tempo aan het vergroten/uitbreiden is. Dat zou dus betekenen dat er wel een einde is, alleen is die einde door ons niet bereikbaar omdat het in gigantisch hoge tempo gaat, een snelheid dat wij mensen sowieso niet kunnen evenaren. Maar wat 'als' wij wel zo snel zouden kunnen reizen..
Ik wil wel graag weten hoe anderen hierover denken, en of men überhaupt wel de moeite neemt om hierover na te denken
