De kwestie mensen met een verstandelijke handicap

[Kyrill]

Neem kwestie niet zo letterlijk. Het is veel meer dan dat. Alleen ik heb even kwestie neergezet, om aan te geven dat er een situatie is.
Laatste tijd is in het nieuws geweest ik hoorde het ook pas vanavond, dat de overheid de groepshuizen voor mensen met een verstandelijke handicap wil opheffen. En daarvoor in de plaats ze in groepjes van 3-4 of misschien meer bij elkaar in een huis wil laten wonen.
Nou zijn er al eerdere gevallen hier geweest op het forum qua morele vragen over hun. Mogen ze wel of geen kinderen krijgen, en hoe dit probleem op te lossen. Ik zit momenteel op school ook in een project groepje, en we zijn bezig met een werkstuk over verstandelijke gehandicapten. We hebben ook instellingen bezocht en moeten vrijdag het werkstuk + advies rapport inleveren. Nou wil ik dit niet doen zodat jullie me schoolwerk kunnen doen. Nee dat gaat opzich wel lukken. Ik wil gewoon er een discussie over beginnen, met mogelijke oplossingen voor het probleem. En wat ik kan gebruiken voor het advies rapport is mooi meegenomen, echter daar streef ik niet naar.

Ik ben vandaag ook bij een avondschool geweest voor mensen met een verstandelijke handicap in Rotterdam. En daar vertelde de directeur dat ze(de overheid) dus die groepshuizen willen afschaffen. En ze in groepjes van 3-5 in een huis wil laten wonen. Probleem is natuurlijk dat wonen gedeelte gaat niet 1 2 3. Hij vertelde ook velen van hun kunnen nog niet zelfstandig wonen. En er moet van alles gebeuren eer dat ze dat wel kunnen. En ik ben dit vrijwilligerswerk gaan doen omdat om te beginnen vrijwilligerswerk me gewoon interesseerd. Je doet ervaringen op, leert dingen en eventueel leer je ook vrienden maken met mensen.
En bovenal misschien maak ik wel een verschil voor hun. Misschien ook niet, maar ik wil ze dingen leren. Omdat ik vind dat ze daar recht op hebben. Ze hebben even veel recht op leven, en op een goede opleiding/educatie als ieder ander mens.

Wat naar mijn idee een van de voornaamste problemen is , dat ook vanavond werd aangekaart door die directeur. Dat als ze opzichzelf wonen er geen tot amper hulp voor ze is. Veelal willen mensen niks met ze te maken hebben, er spelen stereo typeren als ze boeren zomaar of ze zijn agressief. Nou geloof mij dat klopt ook wel, maar er zijn genoeg mensen die niet verstandelijk gehandicapt zijn, die boeren laten of agressief zijn. Er moet dus voor gezorgd worden dat we elkaar beter leren kennen. Want wij moeten hun helpen, maar zij kunnen ook ons dingen leren. Momenteel heb ik nog niet echt oplossingen of baan brekende ideeen. Echter ik hoop wel gewoon een verschil te maken de komende weken en misschien wel maanden dat ik daar zit, want zij hebben ook recht op een goed en gelukkig leven.

[gollum36]

Tuurlijk hebben verstandelijk gehandicapten recht op een goed en gelukkig leven. Wie twijfelt daaraan dan?

Ja, er bestaan stereotypes, maar die zijn er tegenover elke bevolkingsgroep. Wat me stoort is dat er vaak gedaan word alsof "ze zielig" zijn. Misschien hebben ze het niet altijd even makkelijk maar zielig zijn ze niet.

Ik ga al mijn hele leven met verstandelijk gehandicapten om. Ik sta bijna elk jaar op een camping met alleen maar gezinnen met een verstandelijk gehandicapt familielid. Het zit namelijk zo. Mijn ouders zijn bezoekvrijwilligers (erg dat daar een term voor is) voor een gehandicapte vrouw. Ik ken haar al mijn hele leven. Ze woonde vroeger in Noordwijk, maar we hebben haar nu naar zwolle gehaald. We gaan nu wel elk jaar met haar naar Noordwijk, waar die camping is en ze oude vrienden weer terug kan zien.

Na al die ervaringen met honderden verstandelijk gehandicapten kan ik verzekeren dat ze eigenlijk weinig anders zijn. Waar ik heel moeilijk tegen kan is dan ook dat mensen tegen hen praten alsof het kleine kinderen zijn. Vaak helpt het vermijden van té moeilijke woorden al erg goed. Verstandelijk gehandicapten lief noemen, en dergelijke, wat ik vaak heb meegemaakt, is zo vreselijk denigrerend. Dat is net zoals op iemand van welke willekeurige ethniciteit aflopen en hem in zijn wangen knijpen terwijl je "koediekoediekoedie" in zijn gezicht schreeuwt.

Ik ben dan ook voor een zo normaal mogelijke benadering. Met faciliteiten natuurlijk, maar alleen waar nodig.

[Ann McDunn]

Het hangt er volgens mij van af hoe ernstig geestelijk gehandicapt sommigen zijn. De dochter van een kennis van mij is 34 en ik heb haar heel vaak gezien en meegemaakt, die (toch inmiddels) vrouw zit in Bornoord en ook daar willen ze groepjes van inderdaad 3-4 mensen bij elkaar in een huis laten wonen. Bij dat vrouwtje zal het niet lukken, ze kan werkelijk helemaal niets en heeft driftbuien waar drie man aan te pas moeten komen om haar in bedwang te houden. Praten kan ze niet dus van communiceren is geen sprake. Als ze haar uit haar dagelijkse ritme halen wordt ze of agressief, of doet zichzelf wat aan, of krijgt een epileptische aanval. In zo'n huis krijgen deze mensen een kamer en slaapkamer waar ze zich kunnen terugtrekken, maar ik vrees dat het bij dit soort mensen een enorm fiasco zal worden.

Natuurlijk hebben verstandelijk gehandicapten recht op een goed leven en niemand zal daaraan twijfelen, maar er blijven uitzonderingen en dan is dit plan alleen geschikt voor verstandelijk gehandicapten die kunnen communiceren, zodra er sprake is van één op één hulp is dit plan niet haalbaar en zullen deze mensen, voorzover ze het kunnen begrijpen doodongelukkig worden.

Voor licht en wat zwaarder geestelijk gehandicapten kan het inderdaad een mooie oplossing zijn om ze uit de groepshuizen te halen en met elkaar indien mogelijk een zo normaal mogelijk leven te gaan leiden, maar voor de ernstig geestelijk gehandicapten is het beter dat ze in een groep blijven waar ze aan gewend zijn en waar altijd iemand is die toezicht houdt.

[kNoe]

Erg leuk om hier een topic over te hebben (nou ja, eigenlijk zou het niet nodig moeten zijn). Op mijn opleiding (Orthopedagogiek aan de RuG) heb ik het afgelopen blok het vak Opvoeden en Ondersteunen van Personen met Beperkingen gevolgd, hierin heb ik ook college gehad over de woonhuisvesting van personen met een beperking, waarin men tegenwoordig inderdaad veel de nadruk legt op de integratie van de personen met een beperking in de 'normale samenleving', op alle mogelijke gebieden.

Deze normalisatiegedachte heeft echter ook nadelen, zoals Kyrill ook al gezegd heeft. De stereotypering van de personen met beperkingen is een groot nadeel, en om dit te doorbreken is het volgens mij wel noodzakelijk om ze zo veel mogelijk in de maatschappij te laten integreren. Ik zeg hier nou wel 'ze'. maar eigenlijk kan dat ook niet, daarvoor is de range van verschillen binnen de personen met beperkingen eenvoudigweg te groot. Er zijn bepaalde groepen die het leven in samenleving op hun eentje niet aankunnen, maar ook zeker wel mensen met een hoog niveau, die het wel kunnen.

Als voorbeeld hierbij heb ik het afgelopen blok een college gehad van de LFB (link), een belangenorganisatie die vooral gerunt wordt door mensen die zelf een verstandelijke handicap hebben, hetzij wel een zeer lichte. Zij zoeken, met hulp van een paar professionals uit de orthopedagogiek en maatschappelijke hulpverlening, naar zo groot mogelijke integratie in de samenleving, met de kansen die 'normale' mensen ook krijgen. Zulke initiatieven zijn mijns inziens zeer lovenswaardig, en dragen erg bij aan de volledige acceptatie van de personen met een beperking in samenleving.

[ASHWIN102]

Mogen ze wel of geen kinderen krijgen, en hoe dit probleem op te lossen.

Ze hebben even veel recht op leven, en op een goede opleiding/educatie als ieder ander mens.

Ook de toekomstige kinderen van gehandicapten hebben recht op leven. Ook gehandicapten hebben het recht om ouder te worden. Alleen is het de vraag of dit verstandig is. Immers, als ze amper voor zichzelf kunnen zorgen, hoe dan voor een kind?

Ikzelf vind het ook interessant om een geestelijk gehandicapt persoon bezig te zien. Mijn vrouw en ik gaan al een paar jaar eten in een restaurant speciaal opgezet voor geestelijk gehandicapten. Het opheffen van deze instanties zou ik fout vinden. Want zo komen de geestelijk gehandicapten juist onder de mensen!

Dat deze mensen in privé sfeer onder elkaar in een woning geplaatst worden lijkt mij juist prima. De één is meer zelfstandiger dan de ander en het is dan juist een kunst als ze elkaar kunnen aanvullen. Echter zou dit volgens mij onder toezicht moeten gebeuren. Het lijkt me aan de ene kant een goed initiatief, maar dat hoeft niet voor elke gehandicapt persoon te gelden, je kan immers niet iedereen over één kam scheren.

[Ayciro]

Het spijt mij maar ik ben van mening dat ervoor gezorgd moet worden dat geestelijk gehandicapte mensen, en dan bedoel ik niet de mensen die iets trager zijn, maar de zwaardere gevalllen gewoon geen kinderen moeten kunnen krijgen.
Dit om het kind te beschermen.
Op het kinderdagverblijf waar mijn neefje op zit zit een kindje met 2 geestelijk gehandicapte ouders, zelf heeft het een lichamelijke afwijking (gat in het hart) en het is zo'n sneu jongetje.
Het liefst zou ik hem onder mijn arm mee willen nemen en er zelf voor zorgen.
Zowel moeder als vader kunnen niet goed praten, het kindje ruikt zuur, en ziet er gewoon niet fris uit.
Vaders zeult met het kind rond of het een prijs is dat hij heeft gewonnen, zo van kijk wat ik heb.
Nu wordt het gezin wel scherp in de gaten gehouden door de kinderbescherming (maar ja iedereen weet hoe goed die functioneren), de mensen van het kinderdagverblijf zorgen ook voor het kindje, doen hem regelmatig in bad, zorgen voor schone kleertjes en goed eten, maar dit is toch geen doen.

Over het algemeen ben ik voor de gematigde uitspraak, maar dit is niet het eerste schrijnende geval dat ik gezien heb.

[Ann McDunn]

Helemaal met je eens Ayciro.

[jacq]

Ja ben het ook helemaal met Ayciro eens, hoe zielig ook voor die mensen, maar als andere mensen het kind op moeten voeden en moeten badderen, dan klopt er dus iets niet.
En kinderbescherming, sinds wanneer "doen" hun wat ???

[Ann McDunn]

De Kinderbescherming doet zoveel aan papierwerk dat er voor daadwerkelijk hulp geen tijd meer over is, daar zijn ze zelf inmiddels ook al achter gekomen. Lang leve de bureaucratie.

[gollum36]

Dat kan ik wel met jullie eens zijn, een kind van verstandelijk gehandicapte ouders kan door zijn situatie teveel belast worden, en andersom ook.