Uitgaande van wat er was/is baseer ik mijn theorie over wat waarschijnlijk komen gaat;
Ik heb het over de evolutie mens/computer en wellicht zullen deze twee in elkaar over vloeien.
(nee ik heb hier geen boeken of literatuur over gelezen, dit is mijn eigen theorie)
Uitgaande van de bestaande computer besturing en het controleren van de software omgeving,heeft de mens altijd een interface nodig gehad,muis,toetsenboard,beeldscherm,etc,
maar stel nu dat er computers komen (of al zijn) die directer bestuurd kunnen worden d.m.v. het aansluiten op de zenuwbanen in de hersenen en hersenstam.
Dezelfde zenuw die je hand/vingers stuurt zou direct op de pc gekoppeld kunnen worden bijvoorbeeld.
Andersom zou ook mogelijk moeten zijn, informatie die van de pc komt direct via de zenuwen,dus omzeilen van je oog/oor (geen beeldscherm meer nodig)
Dezelfde prikkels die je hersenen verwerken als ze iets zien of horen, proeven of ruiken,zouden dan ook via de pc kunnen gaan.
De prikkels die je nu ervaart zijn ook slechts een serie van electrische impulsen.
Een stapje verder nog is dat het hebben van een lichaam overbodig zal worden,slechts hersenen gekoppeld aan een computer zou de ultime virtual reality zijn.
Supplementaire voeding evenals zuurstof voor de hersenen zou natuurlijk ook toegediend kunnen worden in de gekoelde vacuum bewaarruimte waar de hersenen zich in bevinden.
Alles zou overbodig worden in het echte leven,geen echte voeding nodig,onsterfelijkheid zou mogelijk zijn.
Voor eeuwig voortbestaan in het paradijs van je dromen,
waar alles mogelijk is,in jouw (virtuele)realiteit.
De moderne Frankenstein wellicht maar ik vondt het zelf wel iets om over na te denken.
Virtuele existensie
Voor die mensen met oncontroleerbare driften zou het mischien een uitkomst zijn,immers in de VR kan je niemand echt kwaad doen,tenminste de software zou dat niet mogen toelaten.gert schreef:Leuke theorie
Maar volgens mij heeft de mens niet genoeg controle over zijn gedachten en gevoelens (driften etc.): dus dat paradijs zou zo over kunnen gaan in een eeuwig durende nachtmerrie
Al zal het wel mogelijk moeten zijn bekenden tegen te komen (indien gewenst,virtueel natuurlijk,maar met de eigenschappen die in je hersenen zijn opgeslagen als herinneringen.)
Het brein zou mischien wel in staat zijn leuke ervaringen te onderscheiden van minder leuke, een onmiddelijk transformatie van de minder leuke ervaring/omgeving zou dan het gevolg zijn,waardoor men zich niet constant in een nachtmerrie/stress omgeving zou hoeven bevinden (tenzij men dit zelf als prettig ervaart)
alles is maar een theorie,maar het leuke is dat hoe verder je gaat,
des te meer je de (on)mogelijkheid van de theorie gaat overwegen.
Tot nu toe hou ik dit niet voor onmogelijk.
Zoals gezegd ik heb geen enkel boek of literatuur erover gelezen, dit zijn puur me eigen hersen spinsels.
Waarschijnlijk zal ik niet de enige zijn die dit bedacht heeft.
En hoe dit in praktijk te brengen is ook nog een vraag,meestal is alles slechts een kwestie van tijd.
De interactie is in elk geval al redelijk ver gevorderd, mens-machine.
(en we beginnen elkaar steeds beter te begrijpen
)
des te meer je de (on)mogelijkheid van de theorie gaat overwegen.
Tot nu toe hou ik dit niet voor onmogelijk.
Zoals gezegd ik heb geen enkel boek of literatuur erover gelezen, dit zijn puur me eigen hersen spinsels.
Waarschijnlijk zal ik niet de enige zijn die dit bedacht heeft.
En hoe dit in praktijk te brengen is ook nog een vraag,meestal is alles slechts een kwestie van tijd.
De interactie is in elk geval al redelijk ver gevorderd, mens-machine.
(en we beginnen elkaar steeds beter te begrijpen
)Ik had net Abre Los Ojos gekeken; vandaar dat ik die (negatieve) gedachte hier plaatste...emperor schreef:Voor die mensen met oncontroleerbare driften zou het mischien een uitkomst zijn,immers in de VR kan je niemand echt kwaad doen,tenminste de software zou dat niet mogen toelaten.gert schreef:Leuke theorie
Maar volgens mij heeft de mens niet genoeg controle over zijn gedachten en gevoelens (driften etc.): dus dat paradijs zou zo over kunnen gaan in een eeuwig durende nachtmerrie
Al zal het wel mogelijk moeten zijn bekenden tegen te komen (indien gewenst,virtueel natuurlijk,maar met de eigenschappen die in je hersenen zijn opgeslagen als herinneringen.)
Het brein zou mischien wel in staat zijn leuke ervaringen te onderscheiden van minder leuke, een onmiddelijk transformatie van de minder leuke ervaring/omgeving zou dan het gevolg zijn,waardoor men zich niet constant in een nachtmerrie/stress omgeving zou hoeven bevinden (tenzij men dit zelf als prettig ervaart)
