Bericht
door Colonel_Kurz » 10 apr 2013 15:19
De cinematografie van The Grandmaster is fantastisch, als we het toch over recente producties hebben. Zo mooi heb ik ze uit Japan al een tijd niet meer zien komen eerlijk gezegd. En als ik terugdenk aan het afgelopen decennium springen er toch eerder de Chinese producties van Zhang Yimou uit.
Met 13 Samurai wordt 13 Assassins genoemd? Opmerkelijk, want dat is nou juist een spektakel waarin er vooral lustig op los wordt gehakt, waar van een schaakspel absoluut geen sprake is, en zo sterk is het verhaal nu ook weer niet. En qua cinematografie is het toch ook geen meesterwerk.. En als je wat verder terug kijkt dan vind je dat schaakspel verhaal ook niet terug in de massale gevechten van de Lonewolf & Cub serie, die nou ook niet in diepgang uitblinkt... Nee, neem dan de films vanKing Hu, hoe die gebruik maakt van ruimtes en kadrering (en daarin volkstradities en spiritualiteit - nu ja, eentje in ieder geval - verwerkt).
Kijk, het is wel zo dat de diepgang van de typische samurai dilemma's wat makkelijker voor ons te begrijpen zijn dan wat in de Chinese films gebeurt, omdat die mede dankzij bijv. Kurosawa flink beïnvloed zijn door de western en westerse structureren en betekenissen. Maar dat kun je die Chinezen niet aanrekenen. Zo'n "schaakspel" kan trouwens ook ontzettend oppervlakkige en doodse cinema opleveren, zoals in de films van Inagaki.
Verder sluit ik me bij Straka aan, behalve de specifieke argumentatie rondom Wu Xia, want die heb ik nog niet gezien.
