Een hele zwik aan reviews, het werd nog eens tijd
Match Point
Ietwat trage Woody Allen film, maar leuk om eens gezien te hebben.
American Psycho
Hilarische film met een erg sterke Christian Bale, die vaak vergeten lijkt. Ik lag plat met de scène over de naamkaartjes!
500 days of Summer
Grappige, inventieve romantische komedie waarvan je je nog zou verbazen hoe realistisch hij wel niet is!
500 Days of Summer
Euhm ja, mijn familie wou ook eens meekijken. Laten we het erophouden dan de grappen minder goed werken als je hem twee dagen later nog eens kijkt.
Dazed and Confused
Jerry Seinfeld heeft dan wel een televisieserie gemaakt over niks, maar Richard Linklater heeft een heel oeuvre gebouwd op films over niks!
Pulp Fiction
Eindelijk weet Tarantino mij de perfectie te geven waar ik al zo lang op wacht. Django was tot een zeker punt zeer sterk, totdat Tarantino besloot de personages te laten handelen ten diensten van het plot en niet uit zichzelf, en de laatste 20(?) minuten compleet ongeloofwaardig werden. Inglourious Basterds, lang geleden dat ik hem gezien heb, was een geweldige film maar ook hier klopten enkele zaken niet, of ik heb niet goed genoeg opgelet. Jackie Brown was geweldig, zeer volwassen en nergens overdreven, amper geweld zelfs. Alleen is het daardoor ook de minst memorabele Tarantino. Reservoir Dogs is qua dialogen misschien wel zijn sterkste film, toch weet de regisseur later spannendere dingen te doen qua plot en regie.
En dan komen we eindelijk aan bij Pulp Fiction, waarin het plaatje gewoon klopt.
In onchronologische volgorde worden verscheidene personages op ons afgevuurd, allen hilarisch doch geloofwaardig. En niemand gaat ontkennen dat dit toch wel een van de coolste films is ooit gemaakt. Daarom is het ook zo interessant dat Travolta en Jackson doorheen de film worden neergezet als übercoole macho's, om vervolgens aan het eind van de film dat gegeven weer helemaal op zijn kop te zetten met de schoonmaak-scène (met een hilarische Harvey Keitel
). Die is trouwens perfect representatief voor de film in zijn geheel: een achtbaanrit gevuld met gekke personages, bizarre situaties en knetterende dialogen.
Taxi Driver
Tja, hier kan ik niet meer over zeggen dan wat er al zo vaak over is geschreven de afgelopen decennia.
Spring Breakers
Een interessante film die opgebouwd is uit contradicties. Maar toch wist de film mij nergens echt geboeid te houden. Vaag, ik weet het, maar zo voelde het voor mij toch aan.
Monsters
Dromerige film waar de monsters van ondergeschikt belang zijn en de nadruk ligt op de personages.
World's Greatest Dad
Zwartgallige komedie met Robin Williams die meer mensen zouden moeten kennen.
Dirty Mind
Net zoals wel vaker gebeurd bij Vlaamse films heeft het een degelijk script dat spijtig genoeg wordt verpest door een fletse regie en acteurs die niet weten wat ze ermee moeten doen (kijk bv. naar Brussels By Night). Hier is de anders toch wel grappige comedian Wim Helsen tragisch miscast als de ietwat sullige outsider die na een ongeluk zich begint te gedragen als een zelfverzekerde macho. Helsen probeert krampachtig leven in zijn personage te brengen maar uiteindelijk blijft het een verbasterde versie van het typetje dat hij speelt op het podium.
Crazy Stupid Love
Leuke film waarin komiek Steve Carell aanvankelijk niet goed weet wat te doen en hervalt in rare stemmetjes en gekke bekken, maar na een tijd het voorbeeld van zijn mede-acteurs volgt en de subtiele komedie geslaagd naar zijn hand zet. Spijtig genoeg weet de film niet altijd aan de clichés te ontsnappen en krijgen we weer de typische speech-scène zoals in elke komedie tegenwoordig...
Killer Joe
Simpel opgebouwd, toch zo sterk. Met Matthew McConaughey als onvoorspelbare bad guy (of protagonist?) kan het ook niet misgaan. O ja, één van de meest verontrustende scènes die ik ooit heb gezien komt in deze film voor, met een speciale rol voor KFC...
Drive
Heeft nood aan een herkijk...
Submarine
Geslaagde debuutfilm die soms in de verte doet denken aan Moonrise Kingdom, maar zich nog lang niet onder hetzelfde niveau kan scharen. Het is een tragikomedie, maar van echt drama kun je nauwelijks spreken, aangezien alles wat het jonge hoofdpersonage overkomt doorspekt is met ironie. Dit is al overduidelijk uit de film zelf, spijtig genoeg heet de regisseur niet genoeg vertrouwen in zijn eigen kunnen, en moet een voice-over alles nog een keer extra benadrukken. Die wordt dan nog eens ingesproken door een hoofdrolspeler die denkt dat hij door zielloos voor zich uit te staren wereldvreemd overkomt. Zijn vrouwelijke tegenspeelster daarentegen weet wel naturel over te komen en mocht imo wat meer scènes krijgen. Al bij al vermakelijk, maar niet veel meer.
Le Magasin des Suicides
Een eigenzinnige, Franse, 2D-geanimeerde musical over zelfmoord! What's not to like! Om een voorbeeld te geven: op een bepaald moment verkoopt men iemand een verroest scheermes met als verkooppraatje: Zelfs al ga je er niet direct van dood, krijg je er nog steeds tetanus van!
Vicky Christina Barcelona
Een atypische Woody Allen. Waar normaal gezien in zijn werk personages verzwelgen in hun neurotische problemen en doemdenken, maakt de regisseur nu plaats voor jonge mensen die filosoferen over vrije relaties, van het leven proberen te genieten en zo zorgeloos mogelijk de liefde willen bedrijven. Er is ook een driehoeksverhouding, dat is dan weer typisch Allen. Zeer mooie film dus, alleen spijtig van de voice-over, die blijkbaar denkt dat hij een gids is tijdens een citytrip, die het anders zo warme en spontane gevoel van de film onderbreekt.
Whiplash
Ik hoor sommige mensen klagen hoe simpel het verhaal van Whiplash is. Dan vraag ik mij echt af met welke verwachtingen ze de film zijn gaan kijken. Dit is pure cinema, waarin acteerbeesten als Miles Teller en uiteraard J.K. Simmons tegen elkaar worden gezet, wat uitmondt in een drumsolo van 10 minuten, oftewel één van de meest spannende én explosieve finales die ik ooit heb mogen aanschouwen. Dit is een film die ze over 50 jaar nog op academies zullen laten zien aan filmstudenten. Ben nog steeds onder de indruk...
Winter's Bone
Zeer goed drama, waarin bijna niemand echt sympathiek is en met als grote pluspunt een piepjonge Jennifer Lawrence, die hier al toont dat ze tot de sterkste actrices van Hollywood mag gerekend worden. Toch wist de film mij nergens echt te grijpen en blijft het een middelmatige dramafilm met een buitengewoon sterke leading lady.
Kill Bill Vol 1
Grandioze actiefilm die traag begint (met de geweldige scènes in het ziekenhuis!) om vervolgens spectaculair in gang te schieten om dan weer abrupt te eindigen. Binnenkort volume 2!
Blow Out
Cinema op zijn best! John Travolta speelt zijn personage fantastisch zonder er veel woorden aan vuil te maken. Een blik op hem en je weet direct hoe jij zich voelt, wat hij denkt en wat zijn motieven zijn. Enkel zo kan hij zich staande houden in deze ingenieuze thriller van Brian De Palma, met een perfect, naargeestig einde.
Donnie Brasco
Ietwat ondergewaardeerd gangsterdrama waarin Johnny Depp een undercover-agent speelt die zich meer thuis begint te voelen in het gangstermilieu dan tussen zijn eigen collega's en familie. Maar hoe sterk Depp het personage ook weet te vertolken in één van zijn eerste volwassen rollen, hij wordt toch overschaduwd door het acteerbeest dat Pacino heet.
